Carmela, jak ją nazywano, urodziła się w La Palma del Condado (Huelva) w dniu 23 kwietnia 1933 r. w rodzinie chrześcijańskiej, stąd też bardzo szybko włączyła się w działalność swojej parafii. Wyszła za mąż w 1958 r. za Tomasa Salvadora Noguerę Cepedę, z którym miała sześcioro dzieci, które zostały wychowane w wierze katolickiej. Dzisiaj jedna z jej córek jest zakonnicą w Zgromadzeniu Sióstr założonych przez Angelę della Croce, a jeden z synów, Juan Bosco, jest świeckim dyrektorem salezjańskiej szkoły w La Palma del Condado.
Jej wielka miłość łączyła się z głębokim doświadczeniem chrześcijańskiej wiary. Należała do grupy “Vivencias de Fe’” (Doświadczenie wiary), szkoły Ewangelii i modlitwy. Gorliwie uczestniczyła w życiu Stowarzyszenia Maryi Wspomożycielki (ADMA). Jednak szczególną miłość żywiła, co nie może dziwić, do Dziewicy Księdza Bosko z racji swojej salezjańskiej duchowości.
Gdy poddamy analizie jej pisma, odkryjemy ją jako kobietę pozostającą w prawdziwej zażyłości z Bogiem dzięki modlitwie. Jej zaufanie do Boga dawało znać o sobie także chwilach cierpienia: “życie chrześcijanina jest walką, która trwa całe życie”, “prosta i pokorna modlitwa jednoczy nas z Bogiem i daje nam siłę”.
Swoje życie chrześcijańskie kształtowała w domowym środowisku pracy właściwej gospodyni domu, w klimacie poświęcenia i wspaniałomyślnej służby, umacniając domowy Kościół, jakim jest rodzina. Ale jej świadectwo wychodziło poza dom. Była katechetką i żywiła wielką miłość do ubogich i chorych, którym okazywała swoje miłosierdzie.
“Należy podkreślić, że była zamężną członkinią ADMA” – skomentował ks. Pier Luigi Cameroni, postulator generalny ds. kanonizacyjnych Rodziny Salezjańskiej. “Dla ADMA jest potwierdzeniem drogi świętości i apostolatu, który dzisiaj jest odnawiany i akatualizowany ze szczególnym zwróceniem uwagi na rodzinę”.
