Ks. Jean-Marie Petitclerc, salezjanin i koordynator sieci "Don Bosco Action Sociale" (DBAS) inspektorii Francji i Belgii Południowej (FRB) jest oburzony tymi wypowiedziami. "Action Sociale" sieci dzieł salezjańskich FRB prowadzi kilkanaście ośrodków dla młodzieży MiSNA w regionach Nouvelle Aquitaine, Normandia, Ile de France i Rhône-Alpes. Ks. Petitclerc stwiedza:
“W ramach systemu ochrony dzieci powierzono nam około tysiąca nastolatków, którzy są wspierani przez nasze zespoły edukacyjne. Każdy z tych nastolatków ma własną osobowość. Pamiętajmy, że termin MNA jest tylko kategorią prawną i że musimy uważać ich przede wszystkim za nieletnich zagrożonych, których nasze państwo, jako sygnatariusz Międzynarodowej Konwencji o Prawach Dziecka, jest zobowiązane chronić (patrz art. 20). Chociaż bardzo się od siebie różnią, łączy ich chęć budowania lepszej przyszłości, co niestety nie jest możliwe w krajach, z których pochodzą, albo z powodu wojen lub braku stabilności ekonomicznej.
Ci, aby zrealizować swój życiowy projekt, podjęli znaczne ryzyko. Jestem osobiście poruszony historiami, które nam opowiadają, często z wielką skromnością, o swoich zmarłych towarzyszach, o przeprawie przez pustynię i Morze Śródziemne. Jestem też zdumiony wysiłkami, jakie podejmują, aby z powodzeniem zintegrować się z francuskim społeczeństwem. Nasze zespoły edukacyjne wspierają ich w projekcie edukacyjnym opartym, zgodnie z tradycją Księdza Bosko, na zaufaniu, nadziei i sojuszu.
Nasze ekipy są zaangażowane w zapewnianie podstawowych praw powierzonych im nastolatków:
– umożliwienie im odzyskania tożsamości dzięki wyrobieniu dokumentów potwierdzających ich tożsamość, uporczywe odwoływanie się do władz ich krajów pochodzenia lub do rządu francuskiego w przypadku odmowy (jak to miało miejsce w przypadku Mali);
– dbanie o ich zdrowie fizyczne i psychiczne poprzez badania kontrolne, szczepienia i prowadzenie dokumentacji zdrowotnej;
- włączenie ich w proces edukacji: nauka języka francuskiego w mowie i piśmie, dostosowana do indywidualnych potrzeb;
- umożliwienie im zdobycia kwalifikacji zawodowych, często poprzez naprzemienne szkolenia w niewymagających zawodach;
- praca nad ich integracją społeczną poprzez spotkania, członkostwo w klubach i stowarzyszeniach sportowych i kulturalnych oraz zapewnienie im edukacji obywatelskiej;
- pomoc w znalezieniu odpowiedniego zakwaterowania, gdy muszą opuścić swoje tymczasowe schronienia.
Rezultaty, gdy chodzi o integrację, są imponujące. Spośród tych, którzy przeszli przez ośrodki salezjańskie i je opuścili, 88% podpisało umowę o pracę. Ich wysiłki zmierzające do uzyskania kwalifikacji zawodowych są godne podziwu i w dużej mierze udane. 80% tych młodych ludzi znalazło również stałe mieszkanie.
Dla pozostałych, w ramach sieci DBAS, stworzyliśmy program ARIA (Relational Accompaniment for the Integration of Young Adults), wspierany finansowo przez różne firmy, co stanowi dla nich wsparcie także po przejęciu ich przez Agencję Ochrony Dzieci.
Widzimy, jak gdy ci nieletni otrzymują wsparcie edukacyjne, stają się cennym zasobem dla naszego starzejącego się społeczeństwa.
W 2023 r. skarżyliśmy się na mniej niż 10 wykluczeń ze ścieżek z powodu przestępczości (tj. mniej niż 1% młodych ludzi pod naszą opieką). Insynuacja, że ci nieletni bez opieki zagrażają społeczeństwu swoją przestępczością, jest zatem nie do przyjęcia!
Niech te kilka linijek zachęci czytelników do przeciwstawienia się takim insynuacjom, zapożyczając to wyrażenie od Stéphane'a Hessela!”.
Źródło: Don Bosco Aujourd’hui
