W swoim przesłaniu, jakie skierował do młodzieży, Przełożony Generalny podkreślił znaczenie szczęścia w życiu młodego człowieka, uwypuklając również potrzebę życia własnym powołaniem z entuzjazmem i proponując ludziom młodym wyzwanie, jakim jest odpowiedź na powołanie do życia zakonnego, zwłaszcza gdy chodzi o salezjanów i córki Maryi Wspomożycielki.
Następnie niektórzy z ludzi młodych skierowali do Przełożonego Generalnego różne pytania, które dotyczyły rodziny, historii jego powołania, powodu, dla którego jest tak radosny i entuzjastycznie nastawiony, a takżę sposobu przezwyciężania trudnych momentów i innych kwestii. Jeden z ludzi młodych poprosił, by dodał otuchy salezjanom z Mjanmy, by ci zechcieli przyspieszyć program zakładania ośrodków kształcenia zawodowego, by w ten sposób pomogli młodym w zdobyciu godnej pracy i sprawiedliwym zarobku. Przełożony Generalny odpowiedział na ich pytania, czyniąc to z miłością i serdecznością, a młodzi byli zadowoleni z jego odpowiedzi.
Spotkanie zakończyło się śpiewem wykonanym wraz z Przełożonym Generalnym. Ten moment był jednym z najbardziej wzruszających w czasie tego spotkania. Młodzi śpiewali pieśni całym sercem. Istotnie, muzyka i pieśń stały się doskonałym narzędziem komunikacji między Przełożonym Generalnym i młodzieżą.
Następnie ks. Á.F. Artime udał się z wizytą do domu Córek Maryi Wspomożycielki o nazwie “Mornese”, gdzie został gorąco powitany przez siostry i dziewczęta. Spotkanie było pełne radości i szczęścia. W spotkaniu uczestniczyły wszystkie CMW, które pracują w kraju.
Potem Przełożony Generalny spotkał się również z pięcioma nowicjuszami, co uczynił w czasie przechadzki w pobliżu nowicjatu. Zachęcił ich do szukania woli Bożej poprzez modlitwę i refleksję. Powiedział im, że by stać się salezjanami trzeba kształtować swoje serce na wzór Jezusa – Dobrego Pasterza.
Spotkał się także z członkami Rady Wizytatorii Mjanmy, podkreślając znaczenie roli animacji i zarządu Rady Wizytatorii. Visitatoria.
Ten dzień zakończył się kolacją w gronie członków Rodziny Salezjańskiej: salezjanów, córek Maryi Wspomożycielki, byłych wychowanków salezjańskich i współpracowników świeckich. Wszystkich było około stu osób, które obejrzały tradycyjne birmańskie przedstawienie. To trwało do godz. 22.00, ukazując różnorodność etniczną pięciu regionów tworzących Mjanmę.
