Ta idea doprowadziła właśnie do zorganizowania tego seminarium w odpowiedzi na ostatnie dokumenty Zgromadzenia i Kościoła, a także na oczekiwania Kościołów lokalnych. Jego uczestnicy zastanawiali się nad “włoskim stylem salezjańskim” w tym względzie, który byłby w stanie “obyć się bez” personalizmu, indywidualizmu, sektoralizmu.
Bazując na dokumencie “Parafia i sanktuarium powierzone salezjanom” Sektora Duszpasterstwa Młodzieży Zgromadzenia, kontynuowano podjętą refleksję i wymianę zdań pomiędzy inspektoriami włoskimi w odniesieniu do niektórych kwestii istotnych dla tego kraju. Te obrady nie miały na celu wypracownie nowego dokumentu, ale raczej uczulenie na ten problem w perspektywie przedstawienia przełożonym inspektorii wspólnego stanowiska w odniesieniu do pewnych szczególnych sytuacji.
Na początku uczestnikom zaproponowano dwie refleksje. Pierwszą podzielił się ks. Miguel Ángel Garcí Morcuende, radca generalny ds. duszpasterstwa młodzieży, czyniąc to w odniesieniu do Zgromadzenia, a drugą – abp Luigi Renna, arcybiskup Katanii, który odniósł się do oczekiwań Kościołów lokalnych wobec salezjanów. Następnie, w ramach grup, miało miejsce dzielenie się dobrymi praktykami związanymi z parafią salezjańską na poziomie krajowym.
“Moim życzeniem jest, aby te dni były okazją do otwarcia się na możliwość współdziałania w stylu wybitnie synodalnym i bazującym na współuczestnictwie” - stwierdził jeden z uczestników seminarium.
