Wzrost wskaźnika ciąż wśród nastolatek w Rwandzie wzrósł gwałtownie w ostatnich latach, zaczynając stanowić poważną przeszkodę w rozwoju społecznym i gospodarczym, zwłaszcza wśród biedniejszej części społeczeństwa. Niezamężna młoda kobieta, która zachodzi w ciążę (czy to w wyniku konsensualnego czy niekonsensualnego stosunku) jest wykluczona ze społeczeństwa, jako że jest to nie do przyjęcia w rwandyjskiej kulturze. Dziewczęta pozostają więc osamotnione, bezbronne, borykają się z trudnościami finansowymi, zdrowotnymi i innymi.
W podobnie trudnym położeniu znajdują się dzieci, co jest powszechne w niemal wszystkich ośrodkach miejskich kraju, a co związane jest z trudną sytuacją rodzinną (nadużycia i przemoc) oraz skrajnym ubóstwem. Są ciągle naruszane prawa dzieci, gdy chodzi o edukację, opiekę zdrowotną, ochronę, pożywienie, życie w rodzinie.
Ośrodek kształcenia zawodowego w Rango, otwarty przez wspólnotę salezjańską po straszliwym ludobójstwie w 1994 r. w celu pomocy ocalałym ubogim i osieroconym młodym ludziom, pomaga im w zdobyciu umiejętności niezbędnych do znalezienia zatrudninia; oferuje im kursy z zakresu budownictwa, stolarstwa, spawania i szycia, na które uczęszczają głównie ludzie młodzi i bardzo młode matki w wieku 17-25 lat, znajdujące się w sytuacji ubóstwa i opuszczenia.
Według ks. Remy’ego Nsengiyumvy, salezjańskiego proboszcza z Rango, kontekst i ocena potrzeb jasno pokazują, że wiele dziewcząt porzuca szkołę z powodu ubóstwa, stając w obliczu niechcianej ciąży. Aby pomóc im i ich dzieciom, salezjanie rozpoczęli dwuletni kurs krawiectwa, któremu towarzyszy szkolenie z zakresu przedsiębiorczości, a także – przekazanie im podstawowego zestawu narzędzi do rozpoczęcia małej, ale przynoszącej pewien dochód działalności gospodarczej.
Dzięki temu projektowi już 40 młodych kobiet otrzymało po maszynie do szycia i niezbędne materiały do rozpoczęcia działalności prostego warsztatu krawieckiego, pozwalającego im wypracować jakiś mały dochód na utrzymanie swoich rodzin.
Ponadto w ramach programu “Ejo heza” synowie Księdza Bosko z Rango mogli się również zająć prawie 80 ludźmi młodymi w wieku od 9 do 17 lat, z których 40% mieszkało na ulicy, a 60% spędzało na niej całe dnie, wracając na noc do swoich rodzin.
Dzięki temu projektowi udało się osiągnąć doskonałe rezultaty, obejmując opieką 120 dzieci i wspierając je, we współpracy z pracownikami socjalnymi, w ramach różnych codziennych zajęć. To pozwoliło również zrozumieć, dlaczego uciekły z domu, otwierając możliwość nawiązania kontaktu z rodzinami. Były też kursy czytania i pisania, różne szkolenia, a także dystrubucja odzieży, środków higienicznych i żywności. Zorganizowano również grupy rówieśnicze, które wspierały tych młodych w budowaniu relacji z innymi i zapewniały im rozrywkę poprzez sport i muzykę. Salezjanie są bardzo zadowoleni z osiągniętych rezultatów tego programu trwającego około roku i czterech miesięcy. Wszystkie dzieci nim objęte wróciły do szkoły (89 do szkoły podstawowej, 20 do szkoły średniej i 11 do ośrodka kształcenia zawodowego) i zgodziły się na powrót do swoich rodzin.
Więcej informacji można znaleźć na stronie: www.missionidonbosco.org
