W czasie pierwszego dnia prowadzący przekazali niezbędne informacje, pomagając uczestnikom zrozumieć naturę, znaczenie i metodę salezjańskiego towarzyszenia duszpasterskiego. Oprócz niektorych dokumentów Kościoła, takich jak “Pastores dabo vobis”, odniesiono się również do zaleceń 28. Kapituły Generalnej Zgromadzenia w tym względzie.
Istotnie, KG28 podkreśliła z naciskiem, że salezjanie są formowani “w” misji, a nie zwyczajnie “dla” misji. Stąd też wszyscy salezjanie są zachęceni do głębszego “zastanowienia się” nad swoją pracą wychowawczo-duszpasterską i “uczenia się” w większym stopniu na bazie swoich doświadczeń związanych z apostolatem. Zauważono również, że słuchanie własnych oduczuć stanowi wyzwanie dla wszystkich i pomaga we wzajemnym uczeniu się. A wszystko to może pomóc synom Księdza Bosko stać się prawdziwymi “salezjanami pasterzami”, zdolnymi do pomagania innym na bazie własnych doświadczeń.
Od drugiego dnia formacji uczestnicy pracowali w małych grupach, jak również w zespole, a główne szkolenie odbywało się przede wszystkim poprzez konkretną praktykę. Każdy z uczestników miał za zadanie przedstawić grupie jakieś doświadczenie duszpasterskie, pozytywne lub negatywne. W grupie było to nie tylko analizowane, ale także badane w kontekście odkrycia “serca” tego doświadczenia. Stąd też poproszono uczestników o przyjrzeniu się “przygotowaniu” duszpasterskiemu, związanym z nim obrazom biblijnym, uczuciom, które towarzyszyły duszpasterzom, reakcjom duszpasterskim, wynikającym z tego doświadczenia.
“To seminarium formacyjne na temat salezjańskiego towarzyszenia duszpasterskiego było sukcesem” – stwierdzili odpowiedzialni za SAFCAM. “Wszyscy byli zadowoleni z tego pierwszego spotkania, a to szkolenie będzie prowadzone również na poziomie regionu Afryka-Madagaskar w języku angielskim, a później w języku francuskim. Jest to bardzo ważny krok w ciągłej formacji Regionu”.
