Swój wkład w prace tej ekipy – obradującej pod kierunkiem ks.Ivo Coelho, radcy generalnego ds. formacji, i jego ekipy, w skład której wchodzi po jednym przedstawicielu z każdego regionu salezjańskiego – wnieśli także ks. Ángel Fernández Artime, Przełożony Generalny – który zatrzymał się na kwestii międzynarodowego charakteru Zgromadzenia, jaki również musi być odzwierciedlony w modlitwie, oraz ks. Francesco Cereda, wikariusz Przełożonego Generalnego, i ks. Guillermo Basañes, radca ds. misji.
Grupa przeanalizowała wersję włoską modlitewnika w świetle zasad teologicznych i salezjańskich, zadając sobie pytanie, co należy zachować, co należy uaktualnić, a co odłożyć. Ale pytano również, jaki typ modlitewnika jest rzeczywiście niezbędny dzisiaj dla salezjanów: mały i treściwy albo też należy jedynie uaktualnić już istniejący? Istotnie, zauważono, że po ostatnim wydaniu modlitewnika w latach 90. nastąpiła wielka rewolucja w zakresie techniki cyfrowej, stąd też jedno z pytań dotyczyło lepszego sposobu wykorzystania obecnych możliwości w tym względzie.
W programie obrad znalazły się: wykorzystanie tego modlitewnika do samej modlitwy; poranna lectio divina, którą prowadził ks. José Luis Plascencia; refleksje związane z książeczką “Młodzieniec zaopatrzony” pod red. ks. Stefano Aspettatiego oraz porównanie z innymi modlitewnikami, jakie są dostępne w języku włoskim. Znacząca była następnie Msza św., która została odprawiona w Katakumbach św. Kaliksta, w sanktuarium pod wezwaniem męczenników Partenio i Calogero: dwóch niewolników wychowawców młodzieży, którzy przypomnieli, że modlitwa salezjanów musi być przesiąknięta obecnością młodzieży, tak jak całe ich życie ma stać się modlitwą (por. Konst. 95).
Spotkanie zakończyło się przydzieleniem pracy poszczególnym uczestnikom i opracowniem programu roboczego. Po około roku czasu będzie prawdopodobnie możliwe opracownie wersji roboczej nowego modlitewnika.
