Wiele z intuicji pedagogicznych Księdza Bosko zostało wykorzystanych w wielu kontekstach edukacyjnych, ale ten szczęśliwy związek między rozumem, religią i dobrocią, które stanowią filary systemu prewencyjnego, jakiego chciał Ksiądz Bosko, można jedynie odnaleźć i nim żyć w szkole salezjańskiej. Niewątpliwie na przestrzeni wszystkich tych lat wiele rzeczy zostało zmienionych, ale jest pewna nić przewodnia, która towarzyszy historii “Don Bosco” w Alassio: obecność pięknej wspónoty wychowawczej, która codziennie podejmuje pracę, przyjmując z nadzieją wyzwania związane z obecnym czasem.
Wyrazem tego jest również decyzja Okręgu Włoch Środkowych (ICC), która dotyczy organizacji i zarządzania szkołą, co wiązać się to będzie z przejęciem Dzieła w Alassio przez grupę osób świeckich, z zachowaniem bezpośredniej odpowiedzialności i towarzyszenia ze strony Okręgu, stanowiąc potwierdzenie obecności salezjanów. Tak więc przy tym “novum” będzie wciąż widoczna historyczna obecność ks. Giulivo Torriego, ks. Natale Tedoldiego, ks. Mario Perinatiego i Sandro Mariottiego, świadectw znamienitych salezjanów zakochanych w Chrystusie, jak również – ks. Karima Madjidiego, byłego dyrektora Instytut w Rzymie i Florencji, a obecnie dyrektora w Vallecrosia.
Dla potwierdzenia tej żywotności i entuzjazmu w ramach wspólnoty wychowawczo-duszpasterskiej zaproponowano wiele wydarzeń w pierwszych dwóch tygodniach szkoły dla uczniów szkół średnich niższego i wyższego stopnia, które odbywały się w czasie lekcji szkolnych. Chodzi tu o “szkołę na zewnątrz”, która była trzydniowym doświadczeniem kontaktu z przyrodą w alpejskim domu w Navie, przebiegając pod znakiem gier, wspólnej odpowiedzialności, wzajemnym poznaniu się uczniów i nauczycieli, a także – Mszę św. na początek roku, której przewodniczył ks. Karim w poniedziałek 20 września, właśnie w dniu rocznicy otwarcia domu przez Księdza Bosko; “słówku na dzień dobry”, krótkiej refleksji, zaczynającej każdy dzień , jak tego chciała mama Małgorzata, i wreszcie – Open day przez wszystkie te dni, co pozwoliło każdemu, kto chciał, “przyjść i zobaczyć”, a także zdecydować się wejść do wielkiej Rodziny Salezjańskiej.
Gianmaria Mandara
Źródło: Avvenire
