Drodzy Przyjaciele!
Piszę ten majowy newsletter stąd, z miasta Fatima, w Portugalii, gdzie dzisiaj uczestniczę w nabożeństwie maryjnym wraz z młodzieżą i Rodziną Salezjańską tej Inspektorii.
Lektura tekstów, które odnoszą się do Matki Jezusa, a które znajdują się w Ewangeliach Łukasza i Jana, dostarcza nam ważnych i bardzo znaczących aspektów dotyczących sposobu porozumiewania się Maryi.
Chciałbym podkreślić, pośród wielu innych, trzy wielkie momenty związane z głębokimi i zaskakującymi sposobami komunikacji ze strony Matki Jezusa.
Pierwszy to wizyta Maryi u świętej Elżbiety. Maryja udaje się do jej domu. Dzieli się z nią swoim największym darem, swoim wewnętrznym bogactwem, swoją radością w Bogu, swoją pieśnią radości i uniesienia: „Wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny” (Łk 1, 49).
Maryja ma udział w głębokim doświadczeniu łaski Bożej, która znajduje swój wyraz w szczególnym darze bycia Matką Zbawiciela. Opowiada Elżbiecie o tych wspaniałych rzeczach, które Bóg w niej dokonał.
Maryja doświadcza wspaniałości powołania Bożego, a wewnątrz żywi w swoim sercu i w swojej duszy głęboką wdzięczność, ponieważ Pan uczynił wielkie rzeczy w jej życiu.
Maryja jest „przekazicielką” łaski Boga, wypowiada swoje bezwarunkowe i pełne miłości „tak” Temu, który ją wybrał. Przekazuje wspaniałą i wielką nowinę: będzie matką Jezusa, Zbawiciela. Międzyludzka komunikacja, jaka zachodzi między Maryją i Elżbietą, dokonuje się w czasie spotkania dwóch kobiet głęboko zanurzonych w miłości Boga.
Maryja pozostała u Elżbiety. Rozpoznajemy w tej decyzji relację między siostrami, pełną uwagi i troski, jaką okazuje jedna drugiej. Komunikacja, jaka zachodzi między Maryją i Elżbietą, skupia się na wielkiej misji bycia Matką Zbawiciela.
Drugi moment jest związany z Kaną w Galilei, gdzie Maryja jawi się jako „przekazicielka” relacji ludzkich, empatii, wrażliwości i otwarcia na innych. Maryja podchodzi do całej sytuacji z wiarą, wychodząc poza własne sprawy w kierunku innych, zauważając, że skończyło się wino: A kiedy zabrakło wina, Matka Jezusa mówi do Niego: «Nie mają już wina» (J 2,3).
Maryja jest bardzo wrażliwa na to, co odczuwają ci, którzy uczestniczą w święcie. Czuje, że ich serca są zaniepokojone z powodu braku wina, które stanowiło część tego świętego rytuału. Maryja patrzy głęboko w oczy Syna i mówi do Niego z matczyną ufnością, że „już nie mają wina”.
W Kanie Maryja jest kobietą przekazu, która ceni grupę, która umie żyć we wspólnocie, uczestniczy w jej rytuałach i włącza się w radość gości. Jej rozmowa z Jezusem i zaproszonymi na święto zasadza się na pełnym serdeczności, czynnym, mocnym i twórczym autorytecie: Wtedy Matka Jego powiedziała do sług: «Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie» (J 2, 5). Maryja podejmuje inicjatywę. Ona kieruje. Stawia pierwszy krok, rozmawia, pyta, słucha i działa, aby znaleźć rozwiązanie dla problemu, jakim jest brak wina. Maryja, doskonała inerlokutorka, odznacza się szczególną wrażliwością i zajmuje natychmiast czynną postawę.
Trzeci moment dotyczy Wieczernika, gdzie widzimy Maryję, która cicho jest obecna wśród uczniów Jezusa. W Dziejach Apostolskich (1, 14) Łukasz wspomina o pokornej obecności Maryi, kiedy otrzymują Ducha Świętego. Maryja jest kobietą komunii, intengracji ze wspólnotą; dołącza do grona uczniów jako kobieta i jako Matka Jezusa. Maryja współdziała, słucha, modli się, towarzyszy, uczestniczy w życiu rodzącej się wspólnoty. Chociaż jest Matką Jezusa, nie stawia siebie ponad uczniów. Jej obecność jest przyjazna i pokorna, znaczona głębokim poczuciem przynależności do wspólnoty.
Maryja, Matka Jezusa i „głosicielka” planu Bożego w swoim życiu. Maryja, przewodniczka rodzącej się wspólnoty. Maryja, „przekazicielka” czułości Boga wobec każdego mężczyzny i każdej kobiety wszystkich czasów.
Życzę wam wszystkiego najlepszego!
Fatima, Portugalia, 15 maja 2021
KS. GILDÁSIO MENDES DOS SANTOS
