W czasie 34 sesji roboczych, które odbyły się z udziałem wszystkich radców, z pełnym poszanowaniem zaleconych środków bezpieczeństwa, Przełożony Generalny i jego Rada mianowały sześciu nowych przełożonych inspektorii i wizytatorii, co dotyczyło inspektorii Antyli, dwóch inspektorii indyjskich z siedzibami w Bangalore i Nowym Delhi, Filipin Południowych-Pakistanu, Wietnamu-Mongolii oraz wizytatorii Mjanmy.
Mianowano również 33 radców inspektorialnych, 58 dyrektorów i czterech magistrów nowicjatów; w tym ostatnim przypadku niektóre nominacje stały się niezbędne, ponieważ z powodu pandemii niektórzy nowicjusze nie mogli opuścić swoich krajów.
Kanonicznie erygowano pięć domów, z których zostały otwarte dwa, a zmknięto trzy (dwa domy kanonicznie erygowane i jedna placówka).
W czasie plenarnych posiedzeń Rady Generalnej omówiono także dokument Kapituły inspektorialnej, a dokładniej ten dotyczący inspektorii Indii-Nowego Delhi.
Wszystkim tym pracom, realizowanym w ramach “zwyczajnej administracji”, towarzyszył odpowiedni czas “rozeznania i pogodnej refleksji” – zaznaczył Przełożony Generalny.
Omówiono również przydział funduszy, dotyczący różnych inspektorii, ze szczególnym uwzględnieniem domów formacyjnych, co łączyło się z towarzyszeniem rozwojowi salezjańskich powołań. W tym kontekscie ks. Á.F. Artime podał pewne obiecujące dane: obecnie jest 3200 synów Księdza Bosko na różnych etapach formacji początkowej. “Na czterech salezjanów, trzej to profesi wieczyści, a jeden to profes czasowy, zmierzający w kierunku święceń kapłańskich” – wyjaśnił.
Inną kwestią, która wymagała szczególnej uwagi i poświęcenia, było opracowanie “Dyrektorium Rady Generalnej”, pewnego typu vademecum, które wskazuje, w jaki sposób zarządzać pracami i relacjami między członkami Rady Generalnej oraz między nimi a inspektoriami, sektorami, biurami centralnymi...
Ze strony Dykasterii ds. duszpasterstwa młodzieżowego zostały zaproponowane dwie refleksje, które dotyczyły: zakończenia długiej pracy, zrealizowanej w ostatnich latach, odnoszącej się do kwestii Duszpasterstwa młodzieżowego i Rodziny, oraz – dzieł salezjańskich zarządzanych przez świeckich.
Dykasteria ds. formacji zaproponowała ze swojej strony temat salezjańskiego towarzyszenia duchowego w odniesieniu do różnych etapów formacji.
Natomiast Dykasteria ds. misji zwróciła uwagę na przygotowanie misjonarzy, zwłaszcza w czasie, w którym przemieszczanie się jest bardzo utrudnione.
Przełożony Generalny zakończył swoje “słówko”, kierując słowa “szczerego i serdecznego podziękowania” pod adresem wszystkich członków salezjańskiej wspólnoty, dziękując za ich wspaniałomyślną służbę.
