Nie trzeba o lepsze i bardziej wymowne świadectwo, mówiące o tym, w jaki sposób Ksiądz Bosko towarzyszył swoim chłopcom i jak bardzo owocne było to jego kroczenie przy ich boku. Ten przyjął “pięć chlebów i dwie ryby”, które mieli do zaoferowania, i otworzył przed nimi bezgraniczne horyzonty, których teraz my stanowimy część.
Towarzyszenie każdemu człowiekowi młodemu, grupom, środowisku stanowi centrum duszpasterstwa młodzieżowego, wspierając otwarcie się na życie każdego, kto wchodzi do domów Księdza Bosko. Stanowi znak jakości tych ośrodków, które zajmują się towarzyszeniem tym, którzy kierują się w stronę salezjańskiego życia, w aspirantatach, w ich różnych formach, i w prenowicjatach.
Apel, jaki kieruje Ksiądz Bosko z Valdocoo w tym trzyminutowym wideoprzesłaniu, to zachęta do przywrócenia tego skarbu. To element charyzmatyczny, którego aktualność została silnie uwypuklona w czasie Synodu poświęconego młodzieży i w “Christus vivit”. Staje się on dla Rodziny Salezjańskiej zadaniem, jakie Kościół powierza jej dzisiaj. Taka jest istota tej części dokumentu “Młodzi salezjanie a towarzyszenie”, od 109 do118 numeru.
Giorgio (ITA), Kenneth (ENG), Anselmo (PT), Jean Paul (FRA) i Brandon (ESP), którzy zrealizowali ten filmik wideo, stawiają nam na koniec trzy pytania, które pozwolą przyjąć nasienie, sprawić, by wykiełkowało i przyniosło owoc. Wśród nich znajduje się następujące: “Jaki jest standard i ‘stan’ mojej inspektorii, gdy chodzi o osobiste towarzyszenie w ramach duszpasterstwa młodzieżowego, które zazwyczaj ma miejsce w różnych wspólnotach?”. A na końcu pojawia się taki napis: “Na Valdocco jak w drodze do Emaus: kroczenie obok rozpala serce”.
Tutaj linki do wideo.
