Mam nadzieję, że Biuletyn Salezjański pomoże wam odczuć to, iż Rodzina Salezjańska Księdza Bosko dzisiaj, 162 lata po założeniu Zgromadzenia Salezjańskiego, nadal wnosi pokornie swój wkład na rzecz czynienia tego świata bardziej ludzkim, bardziej godnym, pełniejszym prawdziwego życia, bardziej oświeconym tym prawdziwym światłem, które pochodzi od Boga.
Niedziela Wielkanocna 1846
Na okładkę tego miesiąca wybraliśmy obraz Chrystusa zmartwychwstałego, który znajduje się w Kaplicy Pinardiego. Nędzna szopa, którą wynajął Ksiądz Bosko w 1846 roku, przeszła wiele zmian, stanowiąc dzisiaj małe, a zarazem cenne miejsce spokojnej adoracji eucharystycznej. Ta szopa nie była piękna ani też nie była w dobrym stanie! Ale wydaje się, że Bóg lubi baraki i stajnie, aby rozpocząć swoje dzieło.
Ks. Francesia, który był jednym z ówczesnych chłopców, zaświadcza: «Kiedy Ksiądz Bosko odwiedził po raz pierwszy to miejsce, które miało mu służyć jako oratorium, musiał uważać, żeby nie rozbić sobie głowy, ponieważ to nie miało więcej jak metr wysokości; za podłogę - gołą ziemię, a kiedy padał deszcz, woda przenikała wszędzie. Ks. Bosko czuł też, jak między jego nogami biegają wielkie szczury, a nad głową trzepoczą nietoperze».
Ale dla Księdza Bosko było to najpiękniejsze miejsce na świecie. I puścił się pędem: «Zaraz pobiegłem do moich chłopców; zgromadziłem ich wokół siebie i podniesionym głosem krzyknąłem: “Odwagi, moi synowie, mamy stabilniejsze Oratorium niż poprzednio; będziemy mieć dom, pomieszczenia dla szkół, miejsce na rekreację. W niedzielę, w niedzielę, udamy się do tego nowego Oratorium, które znajduje się tam na górze, w domu Pinardiego”. I palcem wskazałem im to miejsce. Te słowa zostały przyjęte z wielkim entuzjazmem. Jedni biegali lub skakali z radości; inni jakby zamarli, a jeszcze inni głośno krzyczeli, powiedziałbym, że wydawali okrzyki i wrzaski».
W niedzielę była Wielkanoc.
Ten bardzo pokorny początek, gdzie charyzmat salezjański, z natchnienia Ducha Świętego, zapuścił swoje korzenie, przypomina nam dzisiaj, że Zmartwychwstanie Pana przemieniało i przemienia wszystko. Od nas zależy, przy całej naszej wolności, czy uczynimy z tego człowieczeństwa rzeczywistość, którą Bóg “wyśnił” dla nas.
Moja ciekawość skłoniła mnie do poszukania za pomocą wyszukiwarek internetowych, co kryje się pod słowem „Zmartwychwstanie”. Znalazłem odniesienia do wiary chrześcijańskiej, to oczywiste, ale w tej samej “cyfrowej przechowalni” znalazłem dosłownie wszystko. Były również filmy o tym tytule, które, rzecz jasna, nie miały nic wspólnego z wiarą. Jeden z nich to “The Mechanic: Resurrection”: brzydka historia przemocy i zemsty, która stanowi dokładne przeciwieństwo głównej tajemnicy naszej wiary.
Mówię wam o tym, ponieważ chcę zaznaczyć, że żyjemy w świecie, w którym, w całym swym chaosie, znajdujemy wszystko: wiarę i odrzucenie wiary, wolność i niewolę, promocję praw dziecka i przymusową pracę dzieci, poszanowanie godności kobiet i wykorzystywanie kobiet, sprawiedliwość społeczną oraz niesprawiedliwość i nadużycia, solidarność i dostarczanie żywności oraz brak wszystkiego, co jest niezbędne do godnego życia. I mógłbym tak kontynuować. Wydaje się, że nasz świat jest jak pchli targ, na którym możemy znaleźć wszelkiego rodzaju towary; bez żadnego rozróżnienia, bez ocen. Ale nie wszystko jest dobre i nie wszystko jest dobre dla nas.
«Nie mogę pozwolić sobie na życie bez nadziei»
Obecny czas, jaki przeżywamy, i wielkie wydarzenie, jakim jest Pascha Pana, Jego śmierć i zmartwychwstanie, mówią o pełnym Życiu, o Innym Życiu; mówią nam o nadziei, o człowieczeństwie w drodze, teraźniejszości i przyszłości w Bogu, prostych rzeczywistościach, gdzie każdego dnia wyraźna jest obecność Boga, który jest Miłością.
W tym czasie, kiedy piszę te słowa, Ojciec Święty udaje się do Iraku, wyrusza w podróż apostolską, by głosić pokój, pojednanie i sprawiedliwość. Wszyscy widzimy w nim człowieka głębokiej wiary, który żyje w Bogu i prosi Go, aby rany spowodowane ludzkimi błędami goiły się i robiły miejsce braterskim spotkaniom.
Czy to zbyt wygórowane żądania? Czy to iluzja lub utopia?
Nie sądzę. Myślę, że jest możliwe, aby, jak to wielokrotnie powiedziałem, każdego dnia w świecie wydarzały się “cuda”, które zmienią życie i serce osób dzięki innym, którzy uwierzyli, wyciągnęli pomocną dłoń, by zaspokoić pilne potrzeby innych.
Zmartwychwstały Chrystus w Kaplicy Pinardiego na Valdocco przypomina nam, co znaczy dać się prowadzić przez Boga, co znaczy żyć Wiarą, jak to czynił Ksiądz Bosko, z głową skierowaną ku Niebu i z nogami mocno stojącymi na ziemi, będąc uważnym na błagania i płacz tych, którzy są blisko nas.
Jestem jednym z tych, być może jak wielu z was, którzy chcą nadal żywić nadzieję, głęboką nadzieję, która karmi się siłą pochodzącą od Boga. A wiecie dlaczego? Ponieważ nie mogę pozwolić sobie na życie bez nadziei, bo wtedy nie umiałbym żyć; bo taki sposób życia nie byłby już dla mnie życiem, a przynajmniej “życiem pełnym”.
Życzę wam pięknej Wielkanocy. Niech będzie to owocny czas, pełen obecności Boga.
