Z Positio, które zostało przekazane do Kongregacji ds. Kanonizacyjnych w dniu 8 października 2019 r., wyraźnie wynika, że śmierć tego sługi Bożego ściśle łączy się z eksterminacją nazistowską na Monte Sole (październik 1944): ks. Elia Comini i ojciec Martino Capelli, sercanin, zdecydowali się udać rankiem 29 września 1944 r. w kierunku miejscowości Creda di Salvaro w gminie Grizzana (Bolonia), aby udzielić ostatniej pociechy duchowej grupie osób, które padły ofiarą niemieckich barbarzyńców.
Uczynili to, dając się wyraźnie poznać jako kapłani, ze stułami, świętymi olejami i naczyniem mieszczącym hostie. Doskonale zdali sobie sprawę z tego, że jeśliby pozostali w kościele czy na plebanii byliby bezpieczni. Po tym geście zostali uwięzieni, pozbawieni oznak kapłańskich i bardzo upokorzeni przez żołnierzy SS, którzy ich wyznaczyli do ciężkich robót: zostali zmuszeni do transportu amunicji na szlakach górskich i dźwigania wielkich ciężarów, o czym mogą zaświadczyć nieliczni świadkowie, którzy widzieli ich zdeformowanych, zmęczonych przez nadmierny wysiłek i być może skutych łańcuchami. Potem trafili do więzienia, a następnie zostali zamordowani wraz z grupą osób w podeszłym wieku i niepełnosprawnych w miejscowości Pioppe di Salvaro.
Tuż przed śmiercią jeden z żołnierzy SS uderzył silnie w ręce ks. Elię Cominiego, zmuszając go do odrzucenia brewiarza. Sam ks. Elia towarzyszył umierającym, odmawiając litanie, zaś ojciec Capelli, prosząc o wybaczenie oprawcom, również został silnie uderzony, kiedy udzielał błogosławieństwa towarzyszom agonii. Było to wieczorem 1 października 1944 roku.
Na bazie zeznań świadków i dokumentów starano się wykazać męczeństwo obu zakonników, którzy, narażając swoje życie, zdecydowali się wypełnić swoje kapłańskie obowiązki i udzielić ostatnich sakramentów umierającym. Po tym mordzie w Botte di Pioppe di Salvaro, w którym zginęło ponad 40 osób, “SS” przede wszystkim było zadowolone ze śmierci tych dwóch kapłanów, oświadczając: “Zwei Pastoren kaputt!” (dwaj kapłani zabici).
