Pierwsze z tych wydarzeń o charakterze publicznym miało miejsce w Trapani, a wzięli w nim udział uczniowie szkół, nauczyciele, dyrektorzy szkół. Uczestniczyli również: burmistrz miasta, przedstawiciele miejskich służb społecznych oraz ks. Giovanni D’Andrea, przełożony salezjańskiej inspektorii sycylijskiej. Spotkanie koordynowała lokalna ekipa projektu i odpowiadający za ten projekt na szczeblu ogólnokrajowym – Andrea Sebastiani.
Gdy chodzi o ten projekt, istotnym było nie tylko objęcie nim dzieci, ale także dorosłych (nauczycieli i rodziców) jako tych, którzy powinni być bardziej docenieni w swojej roli wychowawczej.
“Nie chodzi tutaj i jedynie o dostarczenie nowej wiedzy i umiejętności, ale o dowartościowanie i odkrycie na nowo tych możliwości, które już posiadają” – wyjaśnia Andrea Sebastiani. “Przede wszystkim podejmowane działania składają się na pedagogiczny counseling, uwzględniający rady klasowe oraz formację nauczycieli i rodziców”.
Na drugi etap tego projektu złożyła się praca w sieci, obejmująca współpracę z różnymi instytucjami edukacyjnymi z terenu. Istotnie, w każdej siedzibie tego projektu odbywały się spotkania, których celem było opracowanie, podpisanie i wdrożenie porozumień dotyczących edukacji na szczeblu lokalnym (CEL). W ten sposób określono wyzwania i cele wychowawcze związane z różnymi środowiskami z terenu i grupami wiekowymi dzieci. Pozwoli to ocenić i umieścić w sieci to, co poszczególni partnerzy już realizują.
Trzeci rodzaj działań dotyczył bezpośrednio dzieci w okresie adolescencji. “W siedzibach operacyjnych opracowano programy szkoleniowe dla szkół średnich, które dotyczą poczucia własnej wartości, motywacji, przynależności stowarzyszeniowej, także o charakterze sportowym, działań kreatywnych i artystycznych, świata cyfrowego i pomocy w nauce” – stwierdza Roberto Maurizio, odpowiedzialny za naukową stronę projektu.
Mówi na koniec dr Sebastiani: “Edukacja nigdy nie jest rzeczą prywatną i autoreferencyjną, ale sprawą wspólnotową, podobnie jak walka z ubóstwem edukacyjnym, w którą muszą się zaangażować wszyscy członkowie wspólnoty, aby ta mogła być ‘wspólnotą, która wychowuje’”.
