“Doświadczenie parafii zasadza się na dwóch wielkich filarach – jak czytamy dalej w “Ramach odniesienia”. “Po pierwsze, jest to przekonanie, że każdy człowiek młody ma wypisane w sercu pragnienie Boże, pragnienie pełnego życia, odnoszące się do jednoczącej perspektywy wiary. A po drugie – cała seria propozycji dostosowanych do odbiorców, których celem jest odkrycie i dotarcie do swojego powołania”.
Termin synodalność “dla wielu osób jest modnym terminem, ale wydaje się być nieznany” – mówi Mercedes Baxzos z ekipy komunikacji społecznej inspektorii ARS.
Synodalność to znaczy “iść razem”: nowy sposób myślenia o duszpasterstwie, gdzie wszyscy mogą być zaangażowani i przejść odnowę, poruszając się po nowym horyzoncie pracy i wędrowania. Ale przede wszystkim synodalność podkreśla wagę kroczenia razem: młodzi z dorosłymi, dziećmi i osobami w podeszłym wieku, młodzi z innymi młodymi. Aby zrozumieć “synodalność”, zaproponowano ćwiczenie się w słuchaniu, ale chodziło o słuchanie nieprzerwane, z otwarciem serca na to, co wypływa z drugiego.
Stąd też w czasie tego spotkania w Cabanie były dwa dni takiego słuchania: między członkami tej samej parafii, między członkami różnych wspólnot oraz ludźmi młodymi, którzy w nich uczestniczyli. A obszary tego słuchania były różne: o charakterze plenarnym w sali, w czasie śniadań, rozmów w parku, na szczycie “Mogote”, pobliskiej góry.
Aby iść razem niezbędne jest wysłuchanie wszystkich i rozpoczęcie przemiany.
Szczególnym czasem było niedzielne przedpołudnie, kiedy to każda wspólnota mogła podzielić się “dobrą praktyką”, tj. tym, co obecnie realizuje, aby zbliżyć członków wspólnoty parafialnej, zwłaszcza ludzi młodych, do Chrystusa i Ewangelii. Ten moment pozwolił zapoznać się z pracą poszczególnych wspólnot, dać wyraz swojej nadziei, a także krytycznie się wypowiedzieć, jeśli zachodziła taka potrzeba. Kroczenie razem oznacza również korektę i pochwałę.
Na koniec pozostało pytanie, na które muszą odpowiedzieć uczestnicy: “Jakie synodalne szlaki dialogu można zaproponować we własnej wspólnocie parafialnej?”. Niewątpliwie pozostaje jeszcze wiele do zrobienia, ale to spotkanie dodało nowego bodźca do działania uczestnikom, pozwalając im się spotkać ze sobą, z innymi i z Dobrym Pasterzem.
