Pierwszy dzień rozpoczął się Eucharystią, której przewodniczył ks. Václav Klement, radca regionu Azja Wschodnia-Oceania. W swojej homilii wyraził wdzięczność za zorganizowanie tego spotkania, w którym biorą udział liczni członkowie Rodziny Salezjańskiej zajmujący się tłumaczeniem. Następnie przybliżył ducha wielu wiernych świętych, którzy w czasie swojego życia trudnili się tłumaczeniem tekstów (św. Hieronim, św. Monika, Simao Bororo czy ks. Luigi Bolla).
W sesji otwierającej spotkanie zaprezentowano wideoprzesłanie Przełożonego Generalnego ks. Ángela Fernándeza Artime, który zachęcił wszystkich tłumaczy do kontynuowania tej ważnej posługi, tak bardzo użytecznej w zbliżaniu ludzi, zwłaszcza młodzieży, do Jezusa i do Księdza Bosko. Ks. Charles Saw, przełożony wizytatorii Mjanmy, życzył następnie tłumaczom, by różnież praca tłumacza wpisała się w zaangażowanie przybliżające Jezusa młodzieży z regionu Azja Wschodnia-Oceania.
Potem uczestnicy dzielili się swoim doświadczeniem związanym z tłumaczeniem. Nie był to dla nich łatwy moment, ale ogólnie – bardzo użyteczny dla wzajemnego zrozumienia się i wymiany opinii. Istotnie, jedni to początkujący tłumacze, podczas gdy inni tłumaczą salezjańskie teksty już od wielu lat.
Z tym seminarium wiązały się takie oczekiwania, jak uczenie się jednych od drugich; konieczność bycia wiernym zarówno oryginalnym tekstom, jak i językom, na który te zostają tłumaczone; potrzeba wzrastania w duchowości salezjańskiego tłumacza, która jest niezbędna w wykonywaniu tej posługi, która raczej jest spełniana w ukryciu i jest niezbyt doceniana, ale która jest bardzo ważna z charyzmatycznego punktu widzenia.
Seminarium zasadniczo przyświecały trzy główne cele: wnieść wkład w opracowanie pierwszego podręcznika dla salezjańskiego tłumacza, opracować “Słownik salezjański” (zawierający 450 słów w wersji włosko-angielskiej) i ustalić instytucjonalne wsparcie dla posługi tłumacza, traktując ją jako nieodłączną część sektoru komunikacji społecznej.
Językami, którymi się zajmowali uczestnicy Seminarium, były następujące: chiński, cebuański, koreański, japoński, tetum, bahasa, indonezyjski, birmański, wietnamski, tajlandzki, khmerski i mongolski.
