Jednym z najbardziej wzruszających momentów tej celebracji było poświęcenie figury Maryi Wspomożycielki i okadzenie miejsca, w którym została umieszczona. Dokonał tego abp Espinoza w towarzystwie ks. Romulo Sanmartína, salezjanina, proboszcza. Na zakończenie tego obrzędu wszyscy obecni przyjęli z radością tę figurę Matki Boskiej i Matki Księdza Bosko w nowym Sanktuarium Maryjnym.
Historia tej salezjańskiej placówki rozpoczyna się w roku 1925, kiedy to salezjanie przybyli do dzielnicy “El Girón” w Quito. Dziesięć lat potem, 2 czerwca 1935 roku, została otwarta kaplica publiczna pod wezwaniem Maryi Wspomożycielki, a 30 maja 1957 roku kard. Carlos María de la Torre erygował parafię pw. Maryi Wspomożycielki. Potem, 28 listopada 1971 roku, świątynia została konsekrowana, co uczynił kard. Pablo Muñoz Vega.
Od samych początków ten kościół cieszył się dużą obecnością wiernych, czcicieli Maryi, dlatego też skierowana został oficjalna prośba, by ten stał się odtąd nie tyle kościołem terytorialnym, ale – kościołem miasta Quito. W dniu 3 kwietnia 2019 roku bp Fausto Trávez OFM podpisał dekret erekcyjny i wyniesienia tego kościoła do rangi Diecezjalnego Sanktuarium Maryjnego.
Według ks. Sanmartína, trzy elementy w sposób szczególny charakteryzują to sanktuarium: po pierwsze, jest ono miejscem pewnego uświęcenia; po drugie, jest miejscem pielgrzymek, a po trzecie – jest miejscem, w którym można otrzymać pomoc, tzn. jest tutaj Matka Boża, która pomaga wszystkim swoim synom i córkom, którzy Ją tutaj odwiedzają.
Ten nowy tytuł salezjańskiego kościoła łączy się z nowymi wyzwaniami duszpasterskimi dla wspólnoty duchowych synów Księdza Bosko i świeckich, którzy z nią współpracują. Trzeba koniecznie zająć się pielgrzymami, którzy stale tutaj przybywają i dać poznać Maryję Wspomożycielką w okolicznych dzielnicach, gdzie znajduje się wiele szkół, uniwersytetów, instytucji publicznych i prywatnych.
