Obrady rozpoczęły się prezentacją tematu spotkania: “Droga Zgromadzenia i Kościoła”, którą pogłębił ks. Fabio Attard, radca generalny ds. duszpasterstwa młodzieży. W swoim wystąpieniu ks. Atard przypomniał o priorytetach Kapituły Generalnej 27 i odniósł je do tożsamości salezjanów jako “sług młodzieży”.
Potem głos zabrał ks. Daniel García, z tej samej dykasterii, który przedstawił proces, cele i metodologię, jakimi kieruje się Światowa Rada. “To spotkanie jest owocem procesu, który zbiera doświadczenia naszych inspektorii i regionów. Poznaliśmy wyzwania, odpowiedzi, możliwości i procesy, jakie musimy uwzględnić w salezjańskim posłannictwie, w dziełach i działalności ośrodków społecznych na rzecz młodzieży zagrożonej”.
Następnie uczestnicy obradowali w grupach językowych, wyrażali swoje opinie i dzielili się swoim doświadczeniem, ustosunkowując się przy tym do wyzwań, możliwości i realizowanych procesów. Na koniec dokonano pewnego podsumowania w odniesieniu do różnych rzeczywistości, dzieląc się potem nim na forum ogólnym.
Pani Nele Louauge z Belgii podkreśliła “bogactwo w salezjańskiej pracy realizowanej na rzecz młodzieży zagrożonej”. Zaś Giovanni d’Andrea zaznaczył, że w pierwszym dniu szczególne wrażenie na nim zrobiły “ogrom pracy, jaką salezjanie realizują na rzecz najuboższych... nadzieja co do dalszego służenia im, jak czynił to Ksiądz Bosko, i coraz większa świadomość co do potrzeby realizacji tego projektu w każdym naszym dziele”.
Ks. Juan Carlos Quirarte z Guadalajary, w Meksyku, stwierdził, że w przypadku wszystkich inspektorii “można mówić o wyzwaniach, możliwościach i procesach, które należy podjąć, i salezjanie mają dość sił, aby osiągnąć te cele... Ważne jest, aby powrócić do naszego charyzmatu, gdy chodzi o naszą obecność wśród najbardziej potrzebujących”.
Natomiast ks. Thomas Padinjarayil z Bangaluru, w Indiach, podkreślił fakt, iż to spotkanie skupia się na pracy w sieci i ochronie nieletnich.
“W czasie tego dnia doświadczyłem bogactwa Zgromadzenia, które żyje służbą na rzecz najuboższych – powiedział na koniec ks. García – i odczułem, że na całym świecie tysiące salezjanów i świeckich oddaje się pracy, by ratować ludzi młodych”.
