Pietro Sbardellotto urodził się 22 sierpnia 1916 roku w Mel, w prowincji Belluno, we Włoszech. Po pobycie w domu salezjańskim w Castelnuovo d’Asti, praktycznie całe swoje salezjańskie życie przeżył w Brazylii, kraju, którego otrzymał również obywatelstwo w 1990 roku.
Po przybyciu tam w 1936 roku, odbył nowicjat w domu “São Gonçalo” w mieście Cuiaba. Śluby wieczyste złożył w 1944 r. w Campo Grande; tam także pprzyjął święcenia kapłańskie w 1950 roku.
Imię ks. Sbardellotto nierozerwalnie wiąże się z misjami wśród ludów tubylczych Brazylii, a zwłaszcza Xavante, ludu dumnego i walecznego, z którym zaczął nawiązywać pierwsze, sporadyczne kontakty w latach 1951-1953.
W 1957 roku, w towarzystwie sługi Bożego Simão Bororo i salezjanina koadiutora Jorge Wörza, ks. Sbardellotto podjął swoje dzieło edukacji, promocji społecznej i ewangelizacji wśród ludu Xavante na misji “Santa Terezinha”. Kiedy ta została zamknięta z powodu opuszczenia przez tubylców tego terenu, ks. Sbardellotto na nowo podjął posługę na rzecz ich na misji “São Marcos”, która powstała na krańcach terenu przyznanego przez rząd brazyliski, by zażegnać konfliktowi z innym ludem tubylczym już zamieszkującym ten obszar – Bororo.
Misja “São Marcos”, która ostatecznie powstała, kosztowała ks. Sbardellotto “wiele potu i ofiary”, jak to stwierdził jeden z tubylców Xavante w przemówieniu, jakie wygłosił na jego cześć w 2000 roku z okazji 50-lecia święceń kapłańskich ks. Sbardellotto.
“A my, ludność Xavante, co dla niego uczynimy? Po prostu ofiarujemy mu naszą modlitwę i przyjaźń” – mówił dalej w swoim przemówienia tego dnia. “Przewielebny księże Pedro, nie mamy nic, co możemy ci podarować, ale w naszych modlitwach prosimy Boga, aby dał ci siły, byś jak najdłużej mógł przebywać między nami. Nie zapomnimy nigdy tego, co dla nas zrobiłeś. Jest to coś niewiarygodnego dla ludu Xavante i za to ci dziękujemy”.
