W Dalat i Sajgonie jest wielu studentów. Co robią dla nich salezjanie?
Pomagają studentom organizować się w małe wspólnoty (liczące od 10 do 30 studentów każda), wskazując pomieszczenia, które ci mogą wynająć i przystosować do zamieszkania. Następnie pomagamy im wprowadzić odpowiedni rytm codziennego życia: rozkład dnia, zakupy, kuchnia, sprzątanie... Oni zajmują się tym wszystkim, co jest już dobrym ćwiczeniem się w odpowiedzialności i współpracy. Ta opcja pozwala im wiele zaoszczędzić, umożliwiając także młodym rodzinom, względnie ubogim, kontynuować studia na uniwersytecie. W ostatnich latach także wspólnoty salezjańskie na północy wprowadziły ten program.
Jednak wasz cel sięga dalej...
Jest to pierwszy krok. Naszym celem jest towarzyszenie studentom w ich rozwuju ludzkim i chrześcijańskim. Ośrodki młodzieżowe w miastach oferują liczne programy animacji, w które ci studenci są zaangażowani. My umożliwiamy im przeżycie tego intensywnego doświadczenia w ramach wspólnoty i młodzieżowego zaangażowania. My także wybieramy bardzo uważnie studentów, którzy są zainteresowani tego rodzaju propozycjami.
Czy są to tylko studenci katoliccy?
Od samego początku wychodzimy z dwoma propozycjami. Obie obejmują liczne działania, które łączą się z poważnym studiowaniem. Pierwszy program jest adresowany do chłopców i dziewcząt, którzy akceptują proponowany rodzaj zaangażowania i należą do różnych religii, łącznie z katolikami. Pozwala on wzrastać w poznaniu i szacunku, co już jest bardzo dużo. Drugi program jest dla młodych katolików, którzy są zainteresowani procesem wzrostu powołaniowego. W przypadku każdego z nich odpowiedź na wezwnie Boże jest dojrzałym owocem tej drogi. Zwykle towarzyszy się niektórym studentom, którzy przechodzą później z pierwszego programu do drugiego.
Czy to doświadczenie przynosi dobre owoce?
Tak, odnosi się to do obu propozycji. Większa część uczestników tych programów, poza pracą, jest zaangażowana na rzecz społeczeństwa. Wśród tych, którzy odbyli drogę powołaniową, jest wielu świeckich liderów, inni odkryli powołanie do kapłaństwa i życia konsekrowanego. Każdego roku ktoś chce zostać salezjaninem. W tym roku mamy 19 prenowicjuszy i 32 ludzi młodych, którzy odbywają roczne przygotowanie do prenowicjatu. I właśnie większość z nich miało udział w tym doświadczeniu.
Jak można ująć sens tej propozycji?
Intensywne doświadczenie wspólnotowe w grupie i osobiste towarzyszenie salezjańskie: taka byłaby istota tych propozycji.
