Obecność Przełożonego Generalnego i niektórych członków Rady Generalnej uwydatniła szacunek i docenienie ze strony całego Zgromadzenia tej posługi w zakresie kształcenia, realizowanej na rzecz wielu współbraci, kapłanów, zakonników i ludzi młodych różnego pochodzenia.
Na tę wizytę złożyły się różne spotkania na forum ogólnym i praca w grupach. Refleksja oscylowała wokół dwóch kwestii: “tożsamość salezjańskiego życia konsekrowanego w Wizytatorii i na Uniwersytecie” – ocena wdrożenia zaleceń Kapituły Generalnej 27 oraz “specyficzna misja UPS wewnątrz i w służbie salezjańskiemu posłannictwu” – polepszenie i wzmocnienie poziomu fachowości na polu wychowania i kształcenia.
Po omówieniu tych tematów dyskutowano w klimacie słuchania, aktywnego uczestnictwa i z poczuciem prawdziwej odpowiedzialności. Dało się odczuć rzeczywiste zaangażowanie wszystkich i pragnienie kroczenia w prawdzie. Do tego właśnie zachęcił Przełożony Generalny: stale kroczyć w prawdzie i dla prawdy. Była to zachęta, którą skierował do wszystkich obecnych, a także wszystkich salezjanów z Wizytatorii, którzy w pewnych momentach towarzyszyli bezpośrednio Przełożonemu Generalnemu: w czasie “słówka na dobranoc” w piątkowy wieczór oraz w czasie dwóch celebracjach euchrystycznych, które były przygotowane bardzo starannie i przeżyte bardzo głęboko.
Bardzo znaczące było to, że w tych celebracjach uczestniczyli również salezjanie w podeszłym wieku, przebywający w szpitaliku, którym towarzyszyły siostry Najśw. Serc Jezusa i Maryi. Również do nich, w duchu jedności i wierności, Przełożony Generalny skierował ojcowskie słowa szacunku i uznania.
Wspólnota Wizytatorii UPS dała wyraz swojej wdzięczności za posługę animacji i zarządu Przełożonego Generalnego oraz wsparcie i ojcowskie towarzyszenie jej w wypełnianiu uniwersyteckiej misji na rzecz Zgromadzenia, Kościoła i społeczeństwa.
Wizyta d’Insieme jest spotkaniem, które potwierdza jedność Zgromadzenia, które wzmacnia krok oraz dodaje typowo salezjańskiego entuzjazmu i optymizmu, “aby można było dalej wspólnie kroczyć, realizując zespołową pracę, spoglądając na przyszłość z przenikliwością i radością” – jak to podsumował ks. Á.F. Artime.
