W liście, przesłanym z okazji 10. rocznicy jego beatyfikacji (11 listopada 2007) i 131. rocznicy jego urodzin (26 sierpnia 1886), papież przywołuje uroczystość beatyfikacji: “Przypominam sobie ten tłum ludzi przybyłych z różnych części kraju i te oblicza pełne radości z powodu wyniesienia do chwały ołtarzy jednego z nich, kogoś, kto nigdy nie zapomniał swoich korzeni, swojego ludu, swojej kultury”.
Poza wyrażeniem uznania dla pragnienia Zefiryna Namuncura dotyczącego zostania kapłanem w służbie swojego ludu, papież podkreśla również w swoim liście, że „młodzież umie odpowiadać wspaniałomyślnie, kiedy Chrystusa przedstawia się jej autentycznym świadectwem życia, tak jak to czynił Zefiryn”. I dołącza życzenie: „Oby wielu młodych ludzi odkryło dziś w Jezusie miłość swojego życia i bodziec do tego, by poświęcić się innym”.
Błogosławiony Zefiryn Namuncura stanowi najbardziej przekonywujący przykład wierności, dzięki której pierwsi misjonarze wysłani przez Księdza Bosko byli w stanie powtórzyć to, co on czynił w oratorium na Valdocco: formować świętych młodych. Formacja, jaką otrzymał, składała się na proces wychowawczy bazujący na systemie prewencyjnym, ale tym, co go wyniosło na najwyższe szczyty, było poznanie życia Dominika Savio, którego był gorliwym naśladowcą, i pierwsza komunia św., kiedy to złożył postanowienie całkowitej wierności swojemu wielkiemu przyjacielowi – Jezusowi.
Źródło: Radio Vaticana
