Odtąd odwoływanie się do tych listów stało się konieczne, aby na nowo opisać życie Księdza Bosko oraz lepiej zrozumieć jego metodę wychowawczą i zgłębić jego duchowość. A poza tym, jego listy do przedstawicieli władz cywilnych i kościelnych pozwalają nam lepiej poznać społeczeństwo XIX wieku, okres Odrodzenia, konfllikt między Państwem a Kościołem, katolicką odpowiedź dotyczącą szerzącego się sekularyzmu, edukacji ludu i młodzieży, szkoły, wychowawczego zagospodarowania wolnego czasu, przejścia od mówionego dialektu do pisanego języka włoskiego.
Jeśli ówcześni politycy tworzyli Włochy, Ksiądz Bosko wniósł swój wkład w “formowanie” Włochów i nie tylko. A to dlatego, że listy świętego przekraczały wąskie granice państwowe, docierając do Francji i Hiszpanii, a przede wszystkim – do Ameryki Łacińskiej, co zachodziło na fali ożywienia misyjnego w ówczesnym Kościele. Masy emigrantów włoskich w Argentynie, a także bezkresne i nieznane ziemie Patagonii, znaczone wędrówkami tubylców, stały się punktem odniesienia dla listów Księdza Bosko, które ten kierował do prezydenta Republiki, do przedstawicieli najwyższych władz religijnych w kraju, nie licząc dziesiątek bardzo młodych i pełnym entuzjazmu salezjańskich misjonarzy, którzy byli tam wysyłani, by ratować “ciała i dusze” mieszkańców “końca świata”, mówiąc słowami papieża Franciszka.
W dniu 22 maja 2017 roku salezjańskie dzieło w Salerno, znajdujące się w centrum miasta, będzie miejscem dyskusji panelowej, w której wezmą udział wykładowcy z różnych uczelni Południowych Włoch.
