Przybycie ks. Attarda i spontaniczne świętowanie

Ks. Attard przybył z Rzymu do Turynu pociągiem po krótkim postoju w Mediolanie, gdzie nie omieszkał, jak nowy dobry Ksiądz Bosko, spotkać się i pozdrowić licznych młodych ludzi. Kiedy wjechał na tylny dziedziniec Valdocco, został natychmiast powitany i uściskany przez wszystkich. W ciągu wielu lat posługi, które łączyły się z wizytami na całym świecie, pełniąc bardzo ważne zadania, miał okazję pracować z wieloma ludźmi i poznać licznych przyjaciół, stąd też już teraz wielu z nich, nie chcąc czekać na specjalny czas przeznaczony na składanie oficjalnych gratulacji, zgromadziło się wokół niego, by mu pogratulować. Pozdrowienia, uściski, gesty czułości i życzliwe słowa nieprzerwanie towarzyszyły mu do Sali Teatralnej, gdzie owacyjnie był witany oklaskami, muzyką i wiwatami całej sali.

Wyznanie wiary

Następnie ma miejsce formalny akt wyznania wiary. Jest to najbardziej uroczysty i instytucjonalny moment popołudnia, a nowy Przełożony Generalny daje wyraźnie znać, że jest świadomy tej doniosłej chwili, co potwierdza siłą wypowiedzi i całą swoją zewnętrzną postawą. Odczytane zostały niektóre artykuły Konstytucji, a także fragment z Ewangelii mówiący o posłudze władzy.

Jako nowy Ksiądz Bosko, ks. Attard zapewnia o swoim całkowitym przylgnięciu do depozytu wiary Kościoła katolickiego i do Magisterium papieży, zobowiązując się do prowadzenia Zgromadzenia w wierności Chrystusowi i Papieżowi, czyniąc to w stylu Księdza Bosko.

Po tym obrzędzie ks. Alphonse Owoudou, kierownik KG29, wręczył mu identyfikator kapitulny, co oznaczało jego wejście do grona uczestników Kapituły. Potem mają miejsce oficjalne gratulacje i przemówienia, a rozpoczyna je przewodniczący KG29, ks. Stefano Martoglio, a po nim czyni to emerytowany przełożony generalny, ks. Pascual Chávez, a po nich wszyscy inni członkowie Kapituły i goście, wśród których znajdują się: Przełożona Generalna Córek Maryi Wspomożycielki, s. Chiara Cazzuola; bp Mauro Morfino, biskup Alghero-Bosa; s. Leslie Sandigo, radna generalna ds. Rodziny Salezjańskiej; przełożona CMW inspektorii Piemontu-Valle d'Aosta, s. Emma Bergandi.

Piersze przemówienie “programowe”

Jednym z najbardziej oczekiwanych momentów przez ponad 220 członków Kapituły obecnych na sali - i przez tysiące salezjanów i sympatyków dzieła Księdza Bosko, którzy śledzili to wydarzenie online – jest pierwsze  przemówienie ks. Attarda jako Przełożonego Generalnego.

Było to dwadzieścia minut pełnych perspektyw i wskazań, z jasnymi punktami i sugestiami. W uprzejmym i bezpośrednim tonie XI Następca Księdza Bosko wskazał na priorytety, wśród których podkreślił przede wszystkim wyrazistość własnej tożsamości salezjańskiej. 

Podmiot, którym jest Zgromadzenie i dynamika, od której należy zacząć

“Dzisiaj najważniejszym podmiotem nie jest Fabio Attard, ale Zgromadzenie Salezjańskie” - stwierdził, dodając, że “dzisiaj Zgromadzenie potwierdziło swoją witalność, ale także pragnienie, aby ta żywotność trwała poprzez osoby wybrane do tej posługi przez jakiś czas”. 

A ci ludzie, pozostający w służbie Zgromadzenia, nie są sami, ale wpisują się w dynamikę, “w której przemawia Duch Boży… w ludzką historię, która mieści to, co jest mocą Boga, który nadal stwarza, zbawia i uświęca”.

Stąd też pierwszą zachętą, jaką skierował do współbraci, jest “otwarcie się na tę historię zbawienia, która w Jezusie Chrystusie ma swój początek i koniec”, wychodząc od zdrowej refleksji nad tym, co to znaczy być salezjanami dzisiaj, naprawdę żyć tematem Kapituły “Zafascynowani Jezusem Chrystusem i oddani młodzieży”, konsekwentnie zadawać sobie pytanie, z jaką postawą, z jakim pragnieniem każdy włącza się we współpracę, aby Zgromadzenie i jego misja mogły iść naprzód.  

“Dzisiaj, jako salezjanie Księdza Bosko – zaraz dodał – jesteśmy wezwani do życia charyzmatem, unikając niebezpieczeństwa duszpasterskiego powielania. Jest to niebezpieczeństwo, które znamy i mamy w głowie... Ale nie jest łatwo przejść od bezpośredniego, analitycznego zrozumienia do proroczej wierności!”.

Od ukochania Boga do ukochania ludzi

Następnie Przełożony Generalny poszedł jeszcze dalej w swojej refleksji, stwierdzając, że jeśli podstawą jest tutaj zakorzenienie w Chrystusie i świadomość własnego charyzmatu, to w czasach, “które papież Franciszek słusznie definiuje jako zmianę epoki”, salezjanie są wezwani do uważnej refleksji nad swoją posługą wychowawczą. “Czy jesteśmy dobroczyńcami, panami, dostawcami... czy też sługami?”.

Opierając się na swoim doświadczeniu, związanym z wizytami na całym świecie, ks. Attard zauważa, że młodzi ludzie żyją dziś w “jednej wielkiej wiosce” i że pytania młodych ludzi są takie same w Wietnamie, Brazylii, Hiszpanii, Indiach... Ale jeśli te pytania są osadzone w tej nowej epoce, pozostaje stałe pragnienie sensu. “To pragnienie istnieje, ale czy potrafimy je uchwycić? ... Jeśli naprawdę służymy młodym ludziom, musimy zapewnić odpowiednią przestrzeń, osoby, propozycje, aby to pragnienie mogło zostać uchwycone, rozpoznane i być może podana szklanka wody”.

Zmiana epoki nie może być ani wymówką, ani problemem, ale szansą, której nie wolno zmarnować. “Nasza pasja jest miarą naszego poświęcenia, nasza wierność jest kręgosłupem naszego proroctwa, nie ma nic innego” - oświadcza wyraźnie. Dodaje przy tym, że obserwując z zewnątrz, za pośrednictwem mediów, zauważył, że Kapituła naprawdę obraduje wsłuchując się w Ducha Świętego, tak więc prawdziwym wyzwaniem będzie zatem przeniesienie tego ducha, dynamiki i postaw do Inspektorii, na codzienną pracę. 

Sytuacja salezjanów na obszarach działań wojennych

Na koniec ks. Attard poświęcił swoją ostatnią myśl wielu salezjanom pracującym w krajach, w których toczą się wojny: na Ukrainie, w Palestynie, Izraelu, Libanie, Syrii, Birmie, Sudanie, Etiopii, Demokratycznej Republice Konga... “Ci nasi współbracia potrzebują naszej duchowej bliskości, ponieważ są tam, aby dawać świadectwo, są męczennikami nowego wieku”.

Przytoczył przykład ks. Toma Uzhunnalila, salezjańskiego misjonarza w Jemenie, który został porwany na 557 dni w latach 2017-2018: “człowiek modlitwy, pogody ducha...”, podobnie jak wielu innych Synów Księdza Bosko, którzy w tak wielu kontekstach skrajnych trudności “świadczą, że dla Jezusa warto być dzisiaj Księdzem Bosko dla młodych ludzi”.  

Droga do przemierzenia razem

Na koniec ks. Attard odniósł się do kwestii służby. Stwiedził, że “służba musi być wypełniana w sposób wiarygodny i widoczny, co dotyczy przede wszystkim Rady Generalnej. Jesteśmy tam jako przykład synodalności, komunii, braterstwa i ojcostwa. Jesteśmy tam, aby służyć, nic dodać, nic ująć”. 

I naśladując papieża Franciszka, poprosił o modlitwę. “Módlcie się za mnie i za tych, których wybierzecie do Rady Generalnej, ponieważ jesteśmy wspólnotą, jesteśmy braćmi”.

• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
•  

Tweet