Ks. Pascual Chávez, emerytowany Przełożony Generalny, otworzył sobotnie spotkanie “mądrościowym” (można by tak rzec to) odczytaniem kwestii, którymi zajmują się kapitulni: istnieje wyraźna linia ciągłości między Kapitułami Generalnymi, odnosząca się do wewnętrznej drogi salezjanów Księdza Bosko, która plasuje się między wiernością Bogu i odpowiedzią na potrzeby młodzieży. “Współczesny salezjanin jest wezwany do przyjęcia centralnej roli posłannictwa, będącego świadkiem i nosicielem Bożej miłości, zwłaszcza wobec najuboższych i najbardziej opuszczonych, czyniąc to ze świadomością, że posłannictwo jest przeżywane we wspólnocie, we współodpowiedzialności ze świeckimi, powołując do życia nowy podmiot duszpasterski”, jak to wskazała KG24.

Kapituła nie jest planem organizacyjnym, ale ożywieniem ducha. W zrozumieniu tego bardzo pomocna okazała się medytacja nad fragmentem Ewangelii św. Mateusza 18,20 (“Gdzie są dwaj albo trzej zebrani w imię moje, tam jestem pośród nich”), zaproponowanym przez ks. Eunana McDonnella, przełożonego inspektorii Irlandii: “Istotnie, chodzi tutaj o obecność nie tylko wewnątrz kogoś, ale wśród obecnych. Jest to podmiot, który dołącza do grupy. Jezus jest gotów poświęcić nam swój czas”. Tym właśnie jest wspólnota najpierw, zanim ta stanie się grupą osób zajmującą się wychowaniem młodzieży.

Następnie podróż do Genui, z odwiedzinami portu, w którym swego czasu znalazł się Ksiądz Bosko - wyraźnie poruszony - przy wyjeździe pierwszych dziesięciu salezjanów w kierunku “nowego świata”, była przyjemną wycieczką do miejsc pierwszych dzieł salezjańskich, a także silnym bodźcem do ponownego rozważenia dynamiki misji zapoczątkowanych przez założyciela. Młodzi i odważni Synowie Księdza Bosko, prowadzeni przez ks. Jana Cagliero, mieli “pomóc” włoskim migrantom z końca XIX wieku, którzy potrzebowali duchowej, a często także materialnej opieki w Buenos Aires, i zrealizowali ten sen, które przywiódł ich do mitycznej Patagonii. Ale także teraz wymagana jest gotowość do stawienia czoła nowym wyzwaniom i zdolność przystosowania się do nowych sytuacji, z zachowaniem wierności charyzmatowi.

Tak oto kapitulni, w jakiś sposób lepiej przygotowani, przystąpili do poniedziałkowych obrad w dniu 17 marca, które w całości były poświęcone omówieniu grupy tematycznej nr 2 z następującymi kwestiami:

– dzielenie się duchowością i posłannictwem we Wspólnocie Wychowawczo-Duszpasterskiej;
– wychowanie i ewangelizacja;
– rozważenie nowych sposobów wyrażenia charyzmatu we współczesnym kontekście większej współodpowiedzialności ze strony świeckich zaangażowanych w środowisku salezjańskim.

Wskazówki dotyczące pracy w sześciu komisjach kapitulnych wymagają jak największej konkretności również w odniesieniu do wcześniejszych ustaleń kapitulnych, co dotyczy:

– uzupełnienia refleksji KG28 na temat wspólnej misji;
– wsparcia życia duchowego i apostolskiego;
– dążenia, wspólnie ze świeckimi, do stabilności finansowej placówek salezjańskich, nigdy nie wykluczając ubogich.

Należy poszukiwać nowych form obecności i nowych wyrazów charyzmatu salezjańskiego, czyniąc to w perspektywie prawdziwej komunii z młodymi ludźmi, wkraczając również na obszary wychowania do integralnej ekologii i kultury cyfrowej.

• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
•  

Tweet