Do tego zobowiązania doszła potrzeba zintensyfikowania wymiany myśli, nawet podczas nieformalnych chwil, aby wyjaśnić własne poglądy i lepiej zrozumieć perspektywy innych. Kapituła, w istocie, przypomina wielki warsztat, gdzie trzy „linie produkcyjne” (czyli tematy główne) przeplatają się, zachowując jednak swoją specyfikę pod względem treści i znaczenia. To wymaga od uczestników dużej elastyczności umysłowej i wytrwałości: muszą oni oddzielić „projekty techniczne” od „elementów” do złożenia, nie tracąc przy tym z oczu zjednoczonej i spójnej wizji, która przełoży te refleksje na „produkt końcowy”.

Wzmocniona Wizja dla Rady Generalnej

Centralnym aspektem dzisiejszej pracy było umocnienie wizji Rady Generalnej, aby mogła ona właściwie reprezentować Sektory i Regiony. Nakreślono cel ściślejszej koordynacji, skierowanej na bardziej rozpoznawalne i zjednoczone działania, a także zwiększenie zdolności planowania tego organu.

Równocześnie potwierdzono zasadnicze cechy, które należy rozpoznać u współbraci powołanych do ról odpowiedzialności, zarówno na poziomie światowym, jak i w Inspektoriach. Potwierdzenia te wzbogacono o istotne niuanse, zgodne z kierunkami wytyczonymi przez CG29 na następne sześć lat.

Centralność Chrystusa i Wierność Powołaniu

Komisje i ich sprawozdawcy przedstawili teksty na dwa kluczowe tematy: centralność Chrystusa i troska o powołania, oraz słuchanie, interpretacja i wybory w życiu salezjanów. Refleksje te zawierały szczery i dogłębny przegląd stanu duchowego, psychologicznego i organizacyjnego wspólnot salezjańskich.

Nie wahano się wskazywać na osobiste i strukturalne ograniczenia, a zgodność obserwacji wynikających z różnych grup świadczy o prawdziwości, a czasem nawet o surowości analiz. Cel jest jasny: dzisiejszy salezjanin musi potwierdzić wierność swojemu powołaniu, przechodząc od ideałów i abstrakcji do wewnętrznej autentyczności i konkretności.

To oznacza ponowne zbadanie metod i praktyk życia wspólnotowego, które należy postrzegać jako rodziny zdolne do słuchania i zrozumienia trudności każdego współbrata oraz wspólnego radzenia sobie z nieuniknionymi i powracającymi kryzysami. Salezjanie, zanurzeni we współczesnym świecie, są przez niego kształtowani i nieustannie kwestionowani, często nawet „prowokowani” przez jego wyzwania.

Zestaw dokumentów opracowanych do tej pory, który teraz stanowi integralną część dziedzictwa CG29, pozwala na ponowne zdefiniowanie kierunku drogi do przebycia. Droga ta musi autentycznie służyć ludzkiemu i chrześcijańskiemu rozwojowi każdego współbrata, wspierając stałą formację w klimacie autentyczności i radości.

Na horyzoncie wyłania się obraz oratorium jako paradygmatu relacji braterskiej i gościnnej. Miejsca, gdzie każda osoba może być wysłuchana i wspierana, gdzie rozwija się kreatywność niezbędna do odpowiadania na potrzeby serca i dostępne zasoby. Oratorium, bowiem, reprezentuje model zdolny do wspierania spotkań i edukacji młodzieży, świadectwa ewangelicznego wobec ubogich i budowania pokoju.

29. Kapituła Generalna kontynuuje swoją pracę z determinacją, starając się przełożyć te refleksje na konkretne wytyczne dla przyszłości misji salezjańskiej. Wyzwania są wielkie, ale równie wielka jest nadzieja na budowanie bardziej autentycznych wspólnot, wiernych swojemu powołaniu i zdolnych do odpowiedzi na potrzeby naszych czasów.

• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
•  

Tweet