Był to moment rodzinny, jak tego chciał Księdz Bosko. Ks. Stefano wypowiedział swoje „dziękuję” pod adresem wszystkich uczestników, odnosząc się również do różnych aspektów związanych z zarządzaniem i animacją.

Przede wszystkim podziękował Radzie Generalnej za owocną pracę w ostatnich latach, szczególnie w ostatnich miesiącach, grudniu i styczniu. Odbyło się 37 posiedzień roboczych w ramach zimowej sesji Rady, podczas których mianowano:

– 8 nowych Inspektorów (ISI, PLE, UNG, FRB, MEM, COB, FIN, PLS);
– 75 Radców inspektorialnych;
– 137 Dyrektorów;
– 3 Magistrów Nowicjatów.

Ponadto zostały erygowane kanonicznie 4 domy kanoniczne i otwarte 3 placówki. Wiele miejsca poświęcono sprawozdaniom z 15 przeprowadzonych wizytacji nadzwyczajnych, co łączyło się również z odpowiednimi wytycznymi dotyczącymi przyszłej drogi każdego z okręgów salezjańskich w kontekście dalszej wierności charyzmatowi Księdza Bosko.

Ks. Martoglio podziękował wszystkim, którzy zaangażowalli się tę tak intensywną pracę w okresie, który był bardzo trudny. Bez współpracy wszystkich nie byłaby możliwa realizacja tego dzieła animacji i zarządzania dla dobra całego Zgromadzenia.

Istotnie, niektóre sytuacje sprawiły, że to funkcjonowanie Rady Generalnej w ostatnich latach było bardzo trudne: XXVIII Kapituła Generalna musiała skrócić swoje obrady z powodu pandemii Covid-19, a w pierwszym roku Przełożony Generalny i Rada nie mogli wykonywać swojej zwykłej pracy. Potem mianowanie ks. Ángela Fernándeza Artime kardynałem wymusiło przyspieszenie Kapituły Generalnej o rok, co łączyło się również z przeprowadzeniem wizytacji nadzwyczajnych w krótszym okresie czasu.

Jednak pomimo tych trudności udało się doprowadzić całe Zgromadzenie do kolejnej Kapituły Generalnej, już odpowiednio przygotowanej, ze spotkaniem na Valdocco w klimacie braterstwa i modlitwy, sprzyjającym obradom i dyskusjom, wsłuchując się w tchnienia Ducha Świętego, aby rozpoznać, w jaki sposób Pan pragnie, aby salezjanie żyli charyzmatem Księdza Bosko, żyjąc nim jeszcze bardziej owocnie.

Następnie wikariusz Przełożonego Generalnego zwrócił się bezpośrednio do wspólnoty Siedziby Generalnej, która w ostatnich latach doznała odnowy zarówno pod względem osobowym, jak i strukturalnym. Niektórzy z salezjanów odeszli do Pana po życiu poświęconym służbie młodzieży; inni zakończyli swoją posługę i zmienili wspólnotę, a jeszcze inni zostali skierowani do posługi w ramach wspólnoty „Sacro Cuore”, do pomocy Przełożonemu Generalnemu. Gdy chodzi o remont domu na „Sacro Cuore” ten wymagał prawie trzech lat robót, co łączyło się również z przeniesieniem niektórych współbraci do innych wspólnot, a ci, którzy pozostali, musieli borykać się z różnymi niedogodnościami związanymi z trwającymi pracami.

Ks. Martoglio wspomniał również, że 24 stycznia, święto św. Franciszka Salezego, jest sprzyjającą okazją, aby podziękować tym wszystkim, którzy zrobili tak wiele dla renowacji domu pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa, błogosławiąc tę odnowioną strukturę, która będzie służyć Przełożonemu Generalnemu i współbraciom salezjanom na całym świecie.

Wikariusz Przełożonego Generalnego zakończył swoje “słówko na dobranoc” modlitwą “Zdrowaś Maryjo”, dziękując za to wszystko, co zostało przeżyte i osiągnięte w tych wszystkich latach za Jej pośrednictwem.

• Title Title
•  

Tweet