Haiti doświadcza wielkiego kryzysu społeczno-politycznego, który poważnie osłabił stabilność gospodarczą i społeczną. Brak bezpieczeństwa, szczególnie w Port-au-Prince i jego okolicach, utrudnia codzienne życie i poważnie wpływa na funkcjonowanie infrastruktury państwowej i społecznej. “Mamy do czynienia z konfliktami społecznymi, które prowadzą do wzrostu bezrobocia i utraty dochodów wielu ludzi, ponieważ te poważnie utrudniają działalność gospodarczą, niszczą infrastrukturę społeczną i rodzą niepewność, grożą utratą kapitału, doprowadzając do rozbicia rodzin i społeczności”.
Ta niestabilność znajduje również odzwierciedlenie w życiu konsekrowanym. Wspólnoty zakonne borykają się z rosnącą frustracją, zatraceniem wartości chrześcijańskich, a niekiedy z wypaczonym zachowaniem. Kryzys dotyka także salezjańską misję wychowawczą i duszpasterską, hamując tempo rozwoju i obniżając jakość działań na rzecz młodzieży i ubogich. Jak jednak stwierdził ks. Bonhomme, ten trudny kontekst nie może jednak sprawić, że “zapomnimy o tym, iż zakonnicy są osobami konsekrowanymi, które stawiają Boga w centrum swojego życia. Rady ewangeliczne, które wszyscy ślubowaliśmy, jasno to wyrażają. I to zaangażowanie musi być pogłębiane, wzmacniane i oczyszczane przez modlitwę osobistą i wspólnotową, częste rozmyślanie, adorację Najświętszego Sakramentu i towarzyszenie duchowe”.
We wspólnotach zakonnych pojawiają się trudności związane z brakiem pokory, sztywnością i napięciami interpersonalnymi, które utrudniają pracę zespołową. W kontekście rozwiąznia tych problemów przełożony przypomniał, że bardzo ważne jest przestrzeganie kodeksu etycznego i deontologicznego, który ukierunkowuje zachowanie i przyczynia się do harmonijnego współistnienia, a także zaznaczył, że każde zadanie wiąże się z poczuciem odpowiedzialności, dojrzałością, poczuciem przynależności do wspólnoty, wiarą, gościnnością, zdolnością słuchania, postawą służby i pokorą.
Kolejną istotną kwestią jest formacja młodych współbraci, która jest utrudniona przez problemy logistyczne i biurokratyczne, takie jak np. trudności z uzyskaniem odpowiednich dokumentów, wiz. Jednak kreatywne rozwiązania, takie jak tymczasowe uruchomienie alternatywnych kursów, pokazują zaangażowanie Zgromadzenia w pokonywanie pojawiających się przeszkód.
Inne zagadnienia, które poruszył w swoim wystąpieniu ks. Bonhomme, dotyczyły: formacji wspólnot wychowawczo-duszpasterskich, jako centralnej osi duszpasterstwa salezjańskiego, i ich roli w realizacji Salezjańskiego Programu Wychowawczo-Duszpasterskiego; sytuacji niektórych starszych i chorych salezjanów; przygotowania do XXIX Kapituły Generalnej i stanu realizacji zaleceń ostatniej Kapituły Inspektorialnej, a także funkcjonowania niektórych struktur operacyjnych wizytatorii.
Pomimo trudności okres Bożego Narodzenia był okazją do refleksji i duchowej odnowy. Ks. Bonhomme zachęcił salezjanów do ponownego odkrycia wspólnoty jako miejsca komunii i braterstwa, zachęcając jednocześnie wspólnoty do podejmowania konkretnych inicjatyw wzmacniających pokój, solidarność i nadzieję zwłaszcza wśród młodzieży i ubogich.
Na koniec przełożony złożył wszystkim salezjanom najlepsze życzenia z okazji nowego roku, który jest również rokiem jubileuszowym, i wyraził wdzięczność za zaangażowanie i poświęcenie swoim współbraciom, zachęcając ich do patrzenia w przyszłość z wiarą i determinacją, a także do przeżywania z entuzjazmem swojego posłannictwa ukierunkowanego na najbardziej bezbronnych i potrzebujących młodych ludzi.
