Wizytacja w ICP trwała od września do listopada, będąc przede wszystkim uprzywilejowanym czasem poznania, towarzyszenia i spotkania wizytatorów ze współbraćmi z tego okręgu, jak również bliższego poznania wspólnot i prowadzonych dzieł.
Obaj wizytatorzy mogli z bliska zapoznać się z lokalną rzeczywistością, animować wspólnoty i przyjrzeć się wraz z nimi przyszłości, czyniąc to na poziomie osobistym, wspólnotowym i całego okręgu.
Wizytacja przebiegała w duchu braterstwa i uważnego rozeznania. Był czas na modlitwę, refleksję i dialog. Miało również spotkanie z przełożonym Okręgu, ks. Leonardo Mancinim, i członkami jego Rady.
ICP jest okręgiem z wieloma różnorodnymi środowiskami duszpasterskimi z dużą ilością młodzieży; to na jego terenie znajdują się szczególnie znaczące salezjańskie miejsca “historyczne i charyzmatyczne”; liczy wielu współbraci w różnym wieku, zmotywowanych do misji, mogąc również liczyć na współpracę i współodpowiedzialność za prowadzone dzieła ze strony świeckich.
Rozmowa z dyrektorami domów koncentrowała się na wielu kwestiach, takich jak: aktualizacja oraz zachowanie charyzmatu i misji ICP; troska o życie duchowe i braterskie współbraci; wspieranie duszpasterstwa powołań, formacji początkowej i ciągłej współbraci; zachęcanie do rozeznawania i zastanowienia się nad przyszłością domów itd.
W sposób szczególny ks. García Morcuende i ks. Pérez Godoy zwrócili uwagę na życie współbraci i wspólnot, na Rodzinę Salezjańską, na wzmocnienie misji wychowawczo-duszpasterskiej w różnych obszarach... Ta wizytacja była ważnym narzędziem odnowy i silnym bodźcem do dalszej wierności.
Przedmiotem szczególnej troski Okręgu są pewne priorytetowe wybory dotyczące najbliższych lat, które wynikają z analizy Programu Organicznego Okręgu (POI) i Inspektorialnego Salezjańskiego Programu Wychowawczo-Duszpasterskiego (ISPWD). Najważniejsze jest tutaj ukierunkowanie każdego działania wychowawczo-duszpasterskiego na ewangelizację i głoszenie Dobrej Nowiny bazujące na systemie prewencyjnym. Kolejnym priorytetem jest troska o życie braterskie wspólnot, zgodnie z typowym stylem rodzinnym. Po trzecie – wzmocnienie lokalnej animacji powołaniowej, a także wzmocnienie Rady Wspólnoty Wychowawczo-Duszpasterskiej na poziomie życia i formacji w kontekście realizacji Salezjańskiego Programu Wychowawczo-Duszpasterskiego w każdym placówce. I na koniec – kontynuowanie pracy związanej z reorganizacją salezjańskich placówek w Okręgu.
Jest wiele wyzwań, którym trzeba stawić czoła, ale jednocześnie istnieje również wiele możliwości dalszego rozwoju, z których można skorzystać, czyniąc to w wierności powierzonemu charyzmatowi i misji, poprzez osobistą, wspólnotową i instytucjonalną służbę oraz świadectwo wszystkich.
