Interesujące jest to, że ten ten wkład Zgromadzenia jest bardzo doceniany przez diecezje, ruchy, stowarzyszenia, otwierając na dialog i dyskusję dotyczące tych kwestii.
W adhortacji apostolskiej “Christus vivit” papież Franciszek stwierdził, że dzisiejsi młodzi ludzie “przyznają, że ciało i seksualność mają istotne znaczenie dla ich życia oraz rozwoju ich tożsamości. Jednak w świecie, który podkreśla wyłącznie seksualność, trudno jest utrzymać dobrą relację z własnym ciałem i przeżywać spokojnie związki uczuciowe”. (81).
Wspólnota chrześcijańska nie może zatem pozostać bezczynna, a wręcz przeciwnie, musi zaangażować się we wspieranie młodych ludzi w odkrywaniu siebie i swojej uczuciowości. I to właśnie jest przedmiotem rozmowy i pogłębienia w diecezji Bari, gdzie istnieje diecezjalna komisja duszpasterstwa integracyjnego, która współpracuje z diecezjalnym duszpasterstwem młodzieży i rodzin. Współpraca ta jest konieczna ze względu na potrzebę integracji różnych aspektów, ponieważ, jak mówi papież, “w młodych znajdujemy też wyryte w duszy doznane ciosy, porażki, smutne wspomnienia... Jezus staje się obecny w tych krzyżach ludzi młodych, aby zaofiarować im swoją przyjaźń, ulgę, swoje uzdrawiające towarzyszenie, a Kościół chce być Jego narzędziem w tej drodze ku wewnętrznemu uzdrowieniu i pokojowi serca (83).
Spotkanie obejmowało różne prelekcje, które były również wyrazem multidyscyplinarnego podejścia przyjętego w diecezji. W piątek, 8 listopada, pierwszą sesję prowadził ks. Gian Luca Carrega, kapłan diecezji turyńskiej, który przybliżył, czyniąc to na bazie różnych modeli biblijnych, dostępny wymiar miłości, jaką proponuje Bóg ludziom.
Następnie, w sobotę 9 listopada, odbyła się debata, którą prowadzili dr Sinagoga i ks. Roberto Massaro, wykładowca teologii moralnej, kapłan diecezji Conversano-Monopoli, którzy wspólnie omówili temat wychowania młodych ludzi do miłości, czyniąc to z perspektywy etycznej i pedagogicznej.
Ta dwudniowa konferencja, która zgromadziła wiele osób zainteresowanych tematem, była znaczącym krokiem w procesie podjętym przez diecezję Bari, stanowiąc model dla innych wspólnot chrześcijańskich, które w ten sposób mogą w coraz większym stopniu stawać się miejscami, w których młodzi ludzie będą czuć się jak w domu, mile widziani, zintegrowani i zachęcani do odkrywania planu, jaki Bóg ma względem każdego z nich.
