Analiza sytuacji młodzieży - podobnie jak innych grup wiekowych, a więc dzieci czy osób w podeszłym wieku - zakłada dobrą znajomość kontekstów. Dlatego ks. García Morcuende rozpoczął swoje wystąpienie od oceny sytuacji na świecie, w czym oparł się na “Global Risks Report” opublikowany przez “World Economic Forum” i ostatnich badaniach “American Association for the Advancement of Science”, wskazując na globalne zagrożenia, które mają znaczący wpływ na gospodarkę, zasoby naturalne i młodzież.

“Myślenie o złożoności kwestii młodzieży, a także interpretowanie materialnych, społecznych i kulturowych przyczyn i sprzeczności, które leżą u jej podstaw, jawi się dziś jako prawdziwe wyzwanie dla społeczeństwa obywatelskiego, polityki, instytucji i Kościoła” - powiedział ks. García Morcuende. Następnie omówił sytuację ludzi młodych, uwzględniając 12 konkretnych kwestii, takich jak: brak finansowania i polityki publicznej ukierunkowanej na młodych ludzi; niektóre wskaźniki demograficzne i dynamika przepływów migracyjnych; kwestia dostępu do bezpłatnej i wysokiej jakości edukacji; zatrudnienie i nielegalne posiadanie ziemi, stygmatyzacja terytorium i izolacja społeczna; zatrudnienie i sytuacja zawodowa młodych ludzi (brak stałego zatrudnienia i niskie zarobki); udział młodych ludzi w działalności instytucji oraz życiu obywatelskim, społecznym i politycznym krajów; zdrowie psychiczne i przemoc ze strony gangów; przemiany strukturalne, jakich doświadczają rodziny; budowanie tożsamości; cyfryzacja i technologia; równość płci oraz przemoc domowa i w związkach, a także proces urbanizacji w poszczególnych krajach.  

W drugiej części zaproponował salezjańskim inspektoriom kilka konkretnych propozycji do przemyślenia. Zwrócił uwagę na następujące zagadnienia: podejście do rzeczywistości społecznej z głęboką wizją i twórczą wyobraźnią; bycie Kościołem ubogim, zdecydowanie zaangażowanym na rzecz najsłabszych i najbiedniejszych; promowanie miłości duszpasterskiej oświeconej prawdą i służącej integralnemu rozwojowi; praca na rzecz sprawiedliwości i przekształcanie struktur, które rodzą ubóstwo; zaangażowanie w opiekę nad “wspólnym domem”; pielęgnowanie solidnej duchowości i pogłębianie ewangelizacyjnego wymiaru miłości; wzmacnianie animacji wspólnotowej oraz troska o jej protagonistów, a na koniec – budzenie nadziei i generowanie procesów. 

Krótko mówiąc, “salezjanie muszą mieć oko złotnika i oko stróża. Oko złotnika, aby doceniać, kochać i nadawać odpowiedni kolor najmniejszym szczegółom każdego dnia. A także oko stróża, aby nie stracić z oczu horyzontu, ku któremu zmierzamy: Królestwa Bożego już obecnego, którego pełni oczekujemy”.

• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
•  

Tweet