Przybyli tam w niedzielę w lipcu 1845 r., ale zostali na krótko, tylko dwa miesiące. Hałaśliwość chłopców wywołała skargi sąsiadów i rada miasta zmusiła ich do przeniesienia się w inne miejsce.
Ksiądz Bosko, wspierany przez arcybiskupa, przeniósł swoje Oratorium na podwórze kościoła Najświętszego Krzyża, znanego jako “San Pietro in Vincoli”, w pobliżu Dzieła Cottolengo. Ale i tym razem na krótko.
Po kilku kolejnych przeprowadzkach, w 1846 r. Ksiądz Bosko w końcu przybył na Valdocco. Była Niedziela Wielkanocna, kiedy przeprowadzono się do Szopy Pinardiego, która stała się najpierw małą kaplicą; w niej koncentrowała się działalność Księdza Bosko we wczesnych latach i tam wielu chłopców znalazło pomoc i schronienie.
