Numer mieści w dziale “STUDI” następujące artykuły:
“Don Alfredo Sacchetti e la “Catholic Near East Welfare Association”, autorstwa ks. Giovanniego Caputy, w którym przedstawia ks. Alfredo Sacchettiego i Katolickie Stowarzyszenie Opieki nad Sierotami Ormiańskimi na Bliskim Wschodzie w Betgamāl. Skupia się w nim na pracy salezjanów w Palestynie w latach 1896-1936, którzy udzielali schronienia ormiańskim dzieciom ocalałym z masakr, które wówczas były dokonane, podkreślając zarówno sposób, w jaki ta służba była realizowana z mandatu i w porozumieniu z papieżami Benedyktem XV i Piusem XI, jak i długoterminowy projekt zainicjowany przez ks. Sacchettiego. Artykuł zawiera również wyniki badań przeprowadzonych na bazie współczesnych dokumentów archiwalnych, dotychczas niepublikowanych, zestawiając je ze współczesnymi publikacjami dotyczącymi masakr, których ofiarą był naród ormiański.
“Don Antonio Cavoli e le Suore della Carità di Gesù. Alcune note sul ruolo di don Antonio Cavoli” to tytuł drugiego artykułu, którego autorem jest Nestor Impelido. Z pewnością ks. Cavoli odegrał kluczową rolę w narodzinach i rozwoju zgromadzenia Sióstr Miłości Jezusa, które istotnie stanowiły główny podmiot troski w pracy misyjnej. Autor pisze o powstaniu tego zgromadzenia i o utworzeniu Hospicjum, które powstało z zaangażowaniem członków Koła Niepokalanej, a którego celem była opieka nad ubogimi i chorymi. Przyczynili się oni do wzrostu i rozwoju “Caritas” na tym obszarze, znacznie angażując się w salezjańską pracę misyjną.
Autorem trzeciego artykułu, zatytułowanego “I programmi d’insegnamento di lingua latina per le scuole ginnasiali e liceali salesiane (1887-1908) nel contesto didattico-pedagogico italiano” jest José Luiza Lima de Mendonça Jr. Ten, poprzez szczegółowe badanie programów nauczania, stara się nakreślić dydaktyczno-pedagogiczne i programowe podejści do naczania uczniów w salezjańskiej szkoły klasycznej. Podzielony na trzy części artykuł zawiera przegląd ówczesnej szkoły klasycznej, analizuje nauczanie łaciny w salezjańskich szkołach od strony metodologicznej i dydaktycznej, podkreślając znaczenie jednolitych programów nauczania pod względem dydaktyczno-pedagogicznym w szkołach salezjańskich.
I czwarty artykuł, autorstwa Kamila Pozorskiego, nosi tytuł “La nascita e l’evoluzione della rivista Compagnie 1949-1966”. To pismo “Compagnie”, wydawane przez Zgromadzenie Salezjańskie, miało za główny cel animację salezjańskich stowarzyszeń młodzieżowych, stanowiąc pomoc dla salezjańskiej działalności wychowawczej. Artykuł analizuje narodziny tego pisma i jego ewolucję w kontekście ciągłych zmian społeczno-kulturowych i kościelnych, aż do Soboru Watykańskiego II i przekształcenia tego pisma w nowy periodyk: “Note di Pastorale Giovanile”. Ta analiza ukazuje wielkie zaangażowanie redaktorów pisma i ich dobre przygotowanie kulturowe, a także doskonałą spójność między myślą naukową, reprezentowaną przez autorów wywodzących się ze środowisk akademickich, a praktyką wychowawczą, o której pisali w swoich artykułach salezjanie bezpośrednio zaangażowani na polu edukacji i wychowania.
W dziale FONTI przedmiotem uwagi jest tekst oryginalny:
Ks Giraudo, salezjanin badacz, jest autorem krytycznego wydania “I manoscritti autografi delle conferenze di don Bosco ai cooperatori salesiani di Roma e Torino (1878-1883)”. Mowa tu o czterech rękopisach konferencji Księdza Bosko, które wygłosił w Rzymie (29 stycznia 1878 r. i 5 kwietnia 1880 r.) i w Turynie (16 maja 1878 r. i 25 stycznia 1883 r.). Są to jedyne zachowane włoskie opracownia autograficzne odnoszące się do tych wydarzeń, które w swojej zwięzłości potwierdzają niezwykle umiejętności komunikacyjne świętego, jego wizję misji salezjanina współpracownika oraz sposób i troskę, z jaką organizował te spotkania.
Potem następują dalsze działy:
PROFILI: badaczka Genevieve Khaiñ przedstawia postać bardzo istotną dla zrozumienia historii ekspansji misyjnej Zgromadzenia Salezjańskiego w Azji: czcigodnego sługę Bożego bpa Stefano Ferrando (1895-1978): “Venerable Monsignor Stephen Ferrando (1895-1978)”.
NOTA: tutaj zostajemy odesłani do trzech pozycji: “I cento anni di presenza salesiana a Taranto”, “Francesco Scaloni e il suo ruolo fondatore” oraz “Appunti sul volume ‘Salesiáni Dona Boska v Československu (1924-1939)’”.
RECENSIONI: prezentowane są liczne publikacje dotyczące różnych osobistości i działalności salezjańskiej, obejmujące szerokie spektrum tematów i okresów historycznych.
I na koniec dział SEGNALAZIONI, gdzie mowa jest o książce Jesúsa Graciliano Gonzáleza Miguel pt. Los once primeros capítulos generales de la congregación salesiana.
