Stale pojawiające się informacje o wojnach i krwawych atakach terrorystycznych na całym świecie, a zwłaszcza, jak to miało miejsce ostatnio, w Afryce i na Bliskim Wschodzie, każe nam wątpić w możliwość pokojowego współistnienia w naszym społeczeństwie, a nawet myśleć, że jest to niemożliwe. Niestety, to wszystko jest podsycane każdego dnia przez media, które rodzą w nas poczucie rozpaczy i bezsilności.
Jednakże pojawiają się konkretne znaki nadziei, które świadczą o tym, że miłosierdzie i solidarność pozostają żywe także w naszym społeczeństwie. Spotkanie przywódców religijnych, którzy są gotowi pracować na rzecz pokoju i wspólnego dobra, wysiłki papieża mające na celu promocję kultury spotkania poprzez dialog i różne gesty solidarności, zaangażowanie rządów i organizacji w niesienie pomocy humanitarnej... Te i wiele jeszcze innych to konkretne przykłady poszukiwania dobra wspólnego i budowania kultury solidarności.
Ważnym wyzwaniem jest to dotyczące połączenia sił, wsparcia komunikacji i dialogu na rzecz promocji kultury, w której miłosierdzie i solidarność będą głównymi kryteriami decyzji polityczno-społecznych. To wszystko może jawić się jako zadanie, które w praktyce jest niemożliwe do zrealizowania, jeśli spojrzymy na to pod kątem ludzkim. Ale jest to możliwe, jeśli wyjdziemy tutaj od otwarcia się na transcendencję, co oznacza dać się kierować logiką “Dobrej Nowiny”.
Bez tej umiejętności spojrzenia na problem przez pryzmat kryteriów Ewangelii, bardzo łatwo popadniemy w relatywizm, zajmując postawę obojętności, która pociągnie zamknięcie się na innych, i wykazując odmienność, nieufność i zerwanie z tymi, którzy nie myślą i nie uważają tak jak my.
Ruch wyjścia na peryferie, czego zażądał papież od całego Kościoła, a które to wezwnie wyraźnie skierował do salezjanów, nie oznacza jedynie przeniesienia się w inne miejsce w sensie geograficznym czy społecznym, ale jest przede wszystkim postawą, która wyprowadza nas poza nasze przestrzenie wygody i naszego bezpieczeństwa, by wyjść w kierunku innych.
W ostatnim wideoprzesłaniu z cyklu “Drodzy Współbracia” z miesiąca września Przełożony Generalny wskazał na konkretne kryteria, które pomogają uczynić to doświadczenie drogą miłosierdzia w naszym życiu osobistym i w naszych wspólnotach, proponując konkretne postawy, pozornie proste i do zrealizowania w życiu codziennym, ale które jednocześnie domagają się ogromnego wysiłku i umiejętności wyrzeczenia.
“Strzec powody nadziei”. Jest to zaproszenie, które nie znajdziemy na wielkich scenach przekazu społecznego i spektaklu. Zasadniczo jest to doświadczenie, które jest wyrazem naszego otwarcia się na transcendencję i naszego głębokiego przylgnięcia do “logiki Boga”, i które wyraża, poprzez nasze życie, nadzieję i ufność względem czasu, w którym żyjemy.
