Najważniejszym punktem jego wizyty była Eucharystia w uroczystość Chrystusa Króla, podczas której 16 katechumenów z ludu Xavante przyjęło chrzest. Następnie mógł spotkać się z tubylcami Xavante, z młodzieżą, dorosłymi i liderami tej społeczności.

Po południu 26 listopada udał się do misji salezjańskiej zamieszkiwanej przez Indian Bororo, w Meruri. 27 listopada przewodniczył Eucharystii; odprawił ją wraz z salezjanami pracującymi wśród Xavantes i Bororo, kończąc tam swoją wizytę.

Podczas homilii przypomniał postać sług Bożych: ks. Rodolfa Lumkenbeina i Simão Bororo, podkreślając, że “ważne jest, aby pamiętać nie tylko o ich męczeństwie, ale przede wszystkim o sprawie, za którą oddali życie: aby Bororo mogli żyć godnie jak dzieci Boże”.

Żegnając się rano z salezjanami, ks. Maravilla podkreślił również, że jego krótka wizyta miała na celu podkreślenie tego, że “praca wśród ludności tubylczej jest ważna dla Zgromadzenia Salezjańskiego. Mamy długą historię, w której salezjanie dali z siebie wszystko dla ludności tubylczej, promując i zachowując jej język i kulturę, czego dowodem jest “Encyklopedia Bororo”, opracowana przez salezjanów, Muzeum Kultur Tubylczych i Centrum Dokumentacji Katolickiego Uniwersytetu “Don Bosco”.

Zaznaczył przy tym, że “musimy przemyśleć naszą misję wśród rdzennej ludności w świetle ostatniej refleksji misjologicznych i eklezjologicznych, a także nowych realiów społeczno-kulturowych, z którymi borykają się sami rdzenni mieszkańcy, takich jak świat wirtualny i obecność rdzennej młodzieży w ośrodkach miejskich. Wszystko to wymaga z naszej strony odważnych i proroczych opcji” - podkreślił.

Wizytę zakończyła pielgrzymka do grobów ks. Lunkenbeina i Simão Bororo.

W drodze do Cuiabá, przed wylotem do Manaus, ks. Maravilla zrobił kolejny krótki przystanek, spotykając się z synami Księdza Bosko pracującymi wśród Indian Xavante w Sangradouro, gdzie odwiedził kilka wiosek Xavante i spotkał się z przywódcami ich społeczności.

• Title Title
• Title Title
• Title Title
•  

Tweet