Pielgrzymka do Santiago de Compostela wpisuje się w program reintegracji społecznej realizowany przez ministerstwo więziennictwa, aby pomóc i zachęcić więźniów do osobistej zmiany życia, a jednocześnie obudzić ducha solidarności i przyjęcia ich ze strony społeczeństwa.

Jednym z celów tej inicjatywy było również zachęcenie więźniów do korzystania z piękna natury i przebywania na świeżym powietrzu: to znaczy do wyrwania się z pewnej rutyny, do której przywykli, oderwanie się od nudy cel i betonowych ścian i wyjście na otwartą i wolną przestrzeń, co również sprzyja spotkaniu z Bogiem i samym sobą. Łączył się również z tym apel do społeczeństwa o zaakceptowania więźniów, eliminując odrzucenie ich, stygmatyzację i fałszywe mity, które krążą na ich temat.

Każda grupa wyruszyła z różnych punktów, zgodnie z trasą wybraną przez każdy zakład karny, jednak Monte del Gozo, na obrzeżach Santiago, był miejscem spotkania ich wszystkich. Stamtąd wyruszyli do katedry i ostatecznego celu pielgrzymki.

Grupa prowadzona przez ks. Gonzáleza przeszła tak zwaną “Drogę Portugalską” wzdłuż wybrzeża Atlantyku, zaczynając od Vigo 2 października i kończąc 8 października. Podobnie jak w ubiegłym roku, było to niezwykle pozytywne doświadczenie, w ramach którego więźniowie mogli doświadczyć atmosfery zdrowego współistnienia, wprowadzając w życie takie wartości, jak wysiłek, ciężka praca, solidarność spotkań międzyludzkich, życie duchowe i przebaczenie... Nie zapomniano również o chwilach wspólnej modlitwy na początku dnia i krótkiej, ale głębokiej refleksji na koniec dnia.

“Jednym z najbardziej poruszających momentów - wspomina salezjanin - było przybycie różnych grup na górę Gozo. Spotkanie, pozdrowienia, zmęczone, ale szczęśliwe twarze, słowa zachęty i otuchy.... Było to połączenie emocji, które sprawiły, że szliśmy jako jedna grupa w kierunku Santiago de Compostela. Zmęczyni, z obolałymi nogami, z uściskiem w gardle, ale i z głębokim uczuciem wolności i bycia mile widzianym przez innych. Jeden z uczestników ze łzami w oczach powiedział do mnie: ‘Po raz pierwszy osiągnąłem cel, który sobie wyznaczyłem’”.

Salezjanin kontynuuje: “Nie mniej poruszająca była Msza św. pielgrzymkowa. To, że została odprawiona w obecności tak wielu osób z różnych narodowości, dodało jej szczególnego wyrazu, co jeszcze bardziej podsycał obfity dym kadzidła (botafumeiro). W czasie tej celebracji prosiliśmy Apostoła o moralną i duchową energię do osobistego nawrócenia, a także o otwartość społeczeństwa na trudną rzeczywistość więzienną oraz o większe zaangażowanie społeczeństwa i władz publicznych w reintegrację społeczną i wdrażanie środków alternatywnych, nie tylko pozbawiając wolności”. 

Na zakończenie pielgrzymki grupa z Jaén udała się do Finisterre, gdzie podziwiała spektakularny zachód słońca nad oceanem, który symbolicznie mógł oznaczać zachód słońca minionego życia, które ma ustąpić miejsca nowemu życiu.

Ks. González powiedział na koniec: “To naprawdę była realizacja ‘marzenia dla ciebie’. Moje się spełniło. A po tym doświadczeniu serdeczności tych, którzy mi towarzyszyli jak kiedyś Księdzu Bosko, chce im powiedzieć: Jesteście złodziejami, skradliście mi serce”.

• Title Title
• Title Title
• Title Title
•  

Tweet