Uroczystej Mszy św. w Bazylice Najświętszego Serca przewodniczył ks. Pierluigi Cameroni, postulator generalny ds. kanonizacyjnych Rodziny Salezjańskiej, który w homilii zaznaczył, że bp Cognata był prawdziwym uczniem Chrystusa, barankiem złożonym w ofierze, wcielając apostolską pasję “Da mihi animas cetera tolle” w wymiarze oblacyjnym, ofiarując swoje życie za nawrócenie ojca, który związał się z mafią, a także cierpiąc z powodu kalumnii i niesprawiedliwego wyroku usunięcia go z episkopatu, z diecezji i odsunięcia od sióstr, które założył. Tym, co było najbardziej pocieszające dla biskupa Cognaty na tym początku jego episkopatu, była życzliwość okazana mu przez papieża Piusa XI, który przyjął go wraz z członkami jego rodziny i delegacją Bovy, przekazując mu darze wspaniały złoty krzyż, który będzie jego cichym i ukrytym towarzyszem w czasie długich lat upokorzeń i milczenia.
W Eucharystii w dniu 23 kwietnia, która zostałą odprawiona o godz. 11.00, uczestniczyły liczne siostry salezjanki oblatki Najświętszego Serca z różnych placówek rozsianych po całych Włoszech z matką generalną, s. Graziellą Benghini, na czele. Ta ostatnia na początku uroczystości powitała przybyłych i dała wyraz swojej radości z powodu obchodów tej rocznicy w miejscu, które było tak znaczące w historii założyciela i zgromadzenia.
Po południu, w domu córek Maryi Wspomożycielki przy via Marghera (Rzym), kontynuowano te obchody, co zaczęło się od udokumentowanej i pełnej pasji prelekcji dziennikarza dr Antonio Chilego, która dotyczyła dramatycznej sytuacji, z jaką zetknął się młody biskup, wchodząc do diecezji Bova, oraz dzieła odnowy, które natychmiast rozpoczął, a którego kulminacją było założenie sześć miesięcy później salezjanek oblatek Najświętszego Serca PJ. Jego biskupia posługa charakteryzowała się wielką gorliwością duszpasterską w ówczesnej sytuacji społecznej i religijnej, naznaczonej wielkim ubóstwem i zaniedbaniem.
Obchody zakończyły się przedstawieniem muzycznym “La Santità della dolcezza” (Świętość łagodności) w wykonaniu “Charmonie Vocal Group” z Tivoli. Spektakl, do którego muzykę napisały Rita Gentili, Sara i Silvia Narzisi, a partyturę opracował Giovanni Proietti Modi, ukazał charyzmę, wiarę i heroiczne świadectwo bpa Giuseppe Cognaty.
Wielkość biskupa Cognaty dobrze podsumowują słowa bpa Antonia Mistrorigo, biskupa Treviso, jego przyjaciela, przekonanego o niewinności biskupa salezjańskiego: “Zawsze podziwiałem w nim pogodę ducha tego, kto już przeszedł do życia w Bogu, zapominając o wszystkim innym. Podziwiałem, oprócz jego pogody ducha, także radość, która spontanicznie wypływała z jego ducha i zawsze czyniła radosnym jego towarzystwo. Podziwiałem jego wielkość duchową, która kazała mu myśleć o rzeczach tam w górze i szukać tylko tego, co jest w górze. Wielka dusza! Rzadka dusza! Chwała waszej Rodzinie Salezjańskiej i całemu Kościołowi”.
https://www.infoans.org/pl/component/k2/item/17824#sigProIdf658f0c28d
