Dzisiaj termin “misja” nie może być rozumiany jedynie w kategoriach geograficznych, jako ruch w kierunku “terenów misyjnych”, jak to było rozumiane dawniej, ale musi być również rozumiany w kategoriach socjologicznych, kulturowych, a nawet cyfrowych. I mowa jest o misji “ad gentes” wszędzie tam, gdzie istnieje potrzeba głoszenia Ewangelii, czy to w Afryce, czy w Europie, w dżungli czy w centrach miast. “Przede wszystkim dochodzi do głosu nowa świadomość: mianowicie, że misje dotyczą wszystkich chrześcijan, wszystkich diecezji i parafii, instytucji i organizacji kościelnych”. (Redemptoris Missio 2). Bez misji “ad gentes” Zgromadzenie Salezjańskie naraża się na ryzyko wycofania się w sterylną introwertyczność lub popadnięcia w paraliżujące lenistwo! (por. Evangelii Gaudium 27,28)
Dzieje Apostolskie wskazują na pewne istotne elementy misji “ad gentes”, służąc nam za przewodnik w tym względzie:
- Spotkanie Saula z Jezusem Chrystusem na drodze do Damaszku doprowadziło do głębokiego nawrócenia (Dz 9). Jezus spotkał Pawła i przemienił go całkowicie. Chrystus jest punktem wyjścia i koniecznym celem misji “ad gentes”. Ta jest dla Chrystusa, o Chrystusie i od Chrystusa.
- W mowie św. Pawła na Areopagu w Atenach (Dz 17, 16-34) przytacza on niektórych greckich filozofów i poetów, aby wprowadzić takie pojęcia jak zmartwychwstanie umarłych i zbawienie. Przypomina nam to, że pierwsze głoszenie jest ściśle związane z misją “ad gentes” i stanowi jej fundament.
- Dawanie świadectwa o Chrystusie poprzez autentyczne życie chrześcijańskie było główną działalnością pierwszej wspólnoty chrześcijańskiej (Dz 2, 44-45). Misji “ad gentes” towarzyszą akty autentycznej chrześcijańskiej dobroci i aktywne poszukiwanie środków, które pozwolą uwolnić ludzi, zwłaszcza ubogich i zepchniętych na margines, od tego wszystkiego, co ich zniewala i oddala od Boga.
- Działalność Filipa była kierowana przez Ducha Świętego (Dz 8, 26, 29, 39). Dlatego ważne jest, aby osoba pełniąca misję “ad gentes” rozeznawała podpowiedzi Ducha Świętego. Istotnie, misja staje się owocna, gdy uznajemy, że Duch Święty działa w kulturach, wierzeniach i sercach ludzi, jeszcze zanim tam przybędziemy. To Duch Święty kieruje, inspiruje i wspiera misję “ad gentes”. Istotnie, Duch Święty jest głównym podmiotem misji (por. RM 21).
- Pięćdziesiątnica nastąpiła w czasie modlitwy w sali na górze (Dz 1,13-14). Cuda i uzdrowienia również zachodziły dzięki modlitwie (Dz 3,1-18; 28,8). Istotnie, każdy uczeń-misjonarz prowadzi życie zanurzone w modlitwie, ponieważ to właśnie dzięki modlitwie znajduje motywację, siłę, mądrość i miłość do zaangażowania się w misję “ad gentes”.
Pytania do refleksji i dzielenia się:
W jaki sposób mogę promować misję “ad gentes” w miejscach, w których mieszkam i pracuję?
Jak dużą wagę przywiązuję do mojego świadectwa autentycznego życia chrześcijańskiego?
Ks. Alfred Maravilla SDB
Radca generalny ds. misji
