“Muzyka, teatr, sport, a także formacja duchowa poprzez uczestnictwo we Mszy św. i katechezę oraz projekcja filmów religijnych i edukacyjnych – to niektóre z działań, którymi staramy się objąć tych nieletnich na różnych etapach ich pobytu w ośrodku”. Ks. Giovanni Corselli, salezjański misjonarz na Madagaskarze od prawie 40 lat, dyrektor domu w Ankililoaka, podzielił się z przedstawicielem Agencji Fides swoim osobistym doświadczeniem związanym z posługą w więzieniu dla nieletnich w Anjanamasina.
“Wspólnota w Ambohitratrimo, gdzie znajduje się nowicjat salezjański, jest oddalona o kwadrans jazdy samochodem od tego zakładu” – wyjaśnia. “Najpierw moi poprzednicy, a teraz ja, robimy wszystko, aby ci młodzi osadzeni czuli się jak najlepiej z nami. Aby móc być bliżej nich, na Boże Narodzenie i Wielkanoc, przekazujemy małe prezenty różnym dyrektorom i urzędnikom, a także strażnikom więziennym, i zawsze zapraszamy ich na wspólne posiłki z nami i osadzoną młodzieżą”.
“Przeciętnie tych młodych osadzonych jest około stu w wieku od 9 do 17 lat, ale ta liczba zatrzymanych nieletnich zmienia się w zależności od akcji policji, która łapie tych, którzy robią wypady, aby coś ukraść” – kontynuuje misjonarz. “Niejednokrotnie to sami krewni umieszczają ich tam, bo nie wiedzą, co z nimi zrobić”.
Celem salezjanów jest dać im odczuć, że są kochani, ważni dla kogoś, że nie są ciężarem, którego trzeba się pozbyć, aby zrozumieli, że nie są opuszczeni. “W ciągu tygodnia podlegają sztywnym regułom więzienia, które nie uwzględniają ich prawa do zabawy i czasu wolnego, ale w niedziele mogą uczestniczyć w zajęciach sportowych i rekreacyjnych. W ośrodku dwa, trzy razy w roku organizowane są gry i loterie; jest to też okazja do przekazania im niektórych przydatnych w codziennym życiu rzeczy. Nagrodami są ubrania, przybory szkolne, czekolada... Ponadto, ponieważ władze nie są w stanie zapewnić młodym więźniom regularnych, zbilansowanych posiłków, salezjanie podjęli się także dostarczania pełnowartościowych posiłków, co czynią za pośrednictwem nowicjuszy, którzy również towarzyszą im w czasie posiłków”.
“Jest to delikatna i złożona rzeczywistość, w której żyją obok siebie osoby, które popełniły przestępstwo, osoby, których jedyną winą jest życie na ulicy bez wsparcia rodziny, a także dzieci i młodzież, z którymi rodziny nie są w stanie sobie poradzić, dlatego w potocznym języku nazywa się ten ośrodek “Trano zaza maditra”, czyli ‘Dom dla rozwydrzonych dzieci’. Próbowaliśmy uratować niektórych z nich, ale nie zawsze nam to się udaje, ponieważ wymagają stałej opieki, której nie jesteśmy w stanie im zapewnić” – mówi na koniec ks. Corselli.
W niektórych krajach świata nieletni są aresztowani i zatrzymywani z błahych powodów, takich jak ucieczka z domu, spanie na ulicy, opuszczanie zajęć szkolnych... Zdarza się, że są sądzeni jak dorośli, skazani na odbycie kary w więzieniach dla dorosłych i traktowani jak dorośli przez policję. Według danych opublikowanych przez Fundusz Narodów Zjednoczonych na Rzecz Dzieci, ponad milion dzieci na całym świecie żyje pozbawionych swoich podstawowych praw w więzieniach.
