Ten zawiera w dziale STUDI cztery artykuły:
Il primo teologato salesiano nazionale in Spagna, El Campello? – artykuł, który przybliża badania ks. Fernando Ría Garcíi i ks. Pedro Ruza Delgado. W kontekście hiszpańskiej historiografii salezjańskiej rola, jaką odegrało dzieło salezjańskie w El Campello (Alicante) w dziedzinie formacji, nie była do końca jasna. Niniejszy artykuł ma na celu wyjaśnienie tej kwestii i omówienie roli tego dzieła w formacji teologicznej pierwszych salezjanów hiszpańskich, analizując jego zmienność, jego wzloty i upadki aż do traumatycznej likwidacji w 1931 roku.
La fondazione dell’Oratorio di Borgo San Paolo in Torino (1918). Un modello esemplare di azione salesiana nel primo dopoguerra, autorstwa ks. Aldo Giraudo. W grudniu 1918 roku w Turynie, w Borgo San Paolo, szybko rozwijającym się przedmieściu, zamieszkałym przez rodziny robotników-emigrantów, żyjących w niepewnych warunkach, pogorszonych przez wojnę, zainaugurowano działalność Oratorium salezjańskiego. Praca rozpoczęła się u progu “czerwonego dwulecia” (1919-1920), charakteryzującego się walkami robotników, krwawymi strajkami i zbrojnymi okupacjami fabryk. Artykuł łączy narrację o rozpoczęciu działalności Oratorium z problematyką społeczną i relacjonuje, jak w ciągu zaledwie kilku lat dzieło to stało się udanym przykładem inteligentnego i twórczego ożywienia ducha, metody i misji oratoryjnej, obejmując swym zasięgiem 20 różnych grup wiekowych, w tym ojców rodzin.
I disaccordi tra mons. Louis Mathias e don José Luis Carreño da una prospettiva storica – ks. Thomasa Anchukandama. Papież Pius XII bullą Ex primaevae ecclesiae z 13 listopada 1952 r. erygował archidiecezję Madrasu-Mylapore i mianował bpa Louisa Mathiasa SDB jej pierwszym arcybiskupem. Było to de facto uznanie wielkiego wkładu salezjanów na tym terenie. Jednak pozorna inwazyjność arcybiskupa, który promował interesy archidiecezji kosztem interesów inspektorii, oraz jego skłonność do mieszania się w sprawy należące ściśle do kompetencji inspektora, ks. José Louisa Carreño, nieuchronnie doprowadziły do nieporozumień pomiędzy tymi dwoma “architektami” dzieł salezjańskich w południowych Indiach.
Autorem ostatniego prezentowanego artykułu pt. Dalla Missione di Madras all’Arcidiocesi di Madras: il protagonismo di mons. Louis Mathias SDB e dei Salesiani di Don Bosco jest Hendry Selvaraj Dominc. Czytamy w nim, że pierwsza grupa salezjanów dotarła do Tanjore, w regionie Tamil Nadu, w południowych Indiach, w 1906 roku, pod kierownictwem ks. Giorgio Tomatisa. W 1922 r. na zlecenie Propaganda Fide druga grupa misjonarzy, składająca z 11 salezjanów pod przewodnictwem ks. Louisa Mathiasa, przybyła do Assamu w północno-wschodnich Indiach. Niniejsze opracowanie przybliża wydarzenia, które poprzedziły powierzenie archidiecezji Madrasu w 1928 roku salezjanom w osobie Louisa Mathiasa, a także dokładną ocenę jego pracy duszpasterskiej w Assam. Istotnie, ten w 1934 roku najpierw został mianowany biskupem Shillongu, a następnie w 1935 roku – czwartym arcybiskupem Madrasu.
W dziale FONTI został przytoczony tekst oryginalny La rabbia marxista con i Salesiani di Malaga (18 luglio 1936 - 8 febbraio 1937), autorstwa Antonio Ureña Arroyo, Malaga 1937, który aparatem krytycznym opatrzył ks. Pedro Ruz Delgado. Uczony przedstawia bezpośrednie świadectwo młodego salezjanina, który doświadczył bezpośrednio pierwszych dni hiszpańskiej wojny domowej i napadu na szkołę salezjańską w Maladze – kiedy to zamordowano dziewięciu salezjanów – a który przeżył dzięki swojemu wspaniałomyślnemu protektorowi. Tekst ten, napisany w miesiącach, które nastąpiły po tamtych wydarzeniach, bazując na kanwie wciąż żywych wspomnień, dzięki swojemu aparatowi krytycznemu dodaje dodatkowego ładunku emocji, uświadamiając horror, jaki hiszpańska wojna domowa stanowiła dla tego miasta, jakim była Malaga – “miasto męczenników”.
I wreszcie mamy działy: PROFILI, w którym został wspomniany ks. Arthur J. Lenti SDB (1923-2022) przez ks. Michaela Mendla, a na koniec: NOTA, RECENSIONI i SEGNALAZIONI.
