Poranek rozpoczął się Jutrznią w Bazylice Maryi Wspomożycielki, prowadzoną przez przedstawicieli Świadków Zmartwychwstałego (TR), po której miała miejsce Eucharystia pod przewodnictwem ks. Á.F. Artime. W czasie Eucharystii kaznodzieja, ks. Juan Carlos Pérez Godoy, radca regionu Śródziemnomorskiego, odniósł się do Ewangelii dnia, a następnie, nawiązując do tematu DDRS 2023, dodał: “Uzdrowienie i przebaczenie to dwa bieguny zbawczego działania Jezusa, przypominające nam o naszym charyzmatycznym stylu bycia zaczynem w świecie, o naszym sposobie rozumienia ewangelizacji i wychowania, o aktualizacji Dobrej Nowiny o Królestwie w procesie wzrostania i rozwoju osób i społeczeństwa (...). Ten sposób działania i rozumienia bycia zaczynem w naszym świecie prowadzi nas do przyjrzenia się podmiotom tego procesu, a w szczególności sposobowi, w jaki rozumieją i jednoczą się własnie jako podmioty: osoby konsekrowane i świeckie w komunii ducha i misji”.

Przedpołudniowe doładowanie duchowe dostarczyło energii do tego, by z zaangażowaniem i sumiennością stawić czoła intensywnym punktom programu, które nastąpiły później. Podzieleni na prawie dwadzieścia grup, uczestnicy spotkania zastanawiali się nad tematem Wiązanki; nad tym, co pojawiło się już w pierwszych momentach spotkania i ogólnie nad tym, jakie aspekty najbardziej pomagają wzmocnić wymiar świecki Rodziny Salezjańskiej. Zastosowana metoda pozwoliła każdej grupie wskazać elementy, które należy pielęgnować, oraz wyzwania, którym należy stawić czoła, by potem podzielić się nimi w dalszej części obrad.  

Czas popołudniowy był przeznaczony na najbardziej wyczekiwany punkt tego drugiego dnia DDRS 2023, którym był panel dyskusyjny, którego moderatorem był  Antonio Boccia, światowy koordynator Salezjanów Współpracowników (SSW), a który dotyczył aktualnej sytuacji świeckich w Kościele. I tak, po przełamywaniu pierwszych lodów przez prowadzących spotkanie, Martona i Federicę, oraz projekcji filmu prezentacyjnego Instytut Sióstr Katechistek Maryi Niepokalanej Wspomożycielki (SMI), obecni w “Teatro Grande” na Valdocco mogli wysłuchać prelekcji Susanny de Torres, wychowawczyni ze szkoły salezjańskiej; Renato Cursiego, dyrektor generalny “Salesiani per il Sociale”; Pierluigiego Dovisa, dyrektora “Caritas” diecezjalnej w Turynie oraz koordynatora “Caritas” Piemontu i Doliny Aosty, a także ks. Fabio Attarda, odpowiedzialnego za wspólną formację salezjanów i świeckich w Europie.

“Wszyscy jesteśmy znakami i nosicielami miłości Boga do młodzieży” - rozpoczęła Susanna de Torres, która odniosła się następnie do niektórych procesów wychowania i towarzyszenia młodym ludziom. Potem, przywołując tradycyjne cztery filary każdego domu salezjańskiego - podwórko, dom, szkołę i kościół - młoda prelegentka omówiła cztery fazy przyjęcia propozycji salezjańskiej i zaprosiła obecnych do zastanowienia się nad tym, jakie procesy można byłoby zaproponować każdej z tych grup.  

Renato Cursi odniósł się natomiast do tożsamości chrześcijanina laika w stylu salezjańskim, nie tyle uwzględniając przy tym to wszystko, co transcendentne, ale skupiając się na koncepcji, zgodnie z którą świeckim powierza się szczególnie zaangażowaną i wiodącą rolę, tym bardziej w tym eklezjalnym czasie synodalności. I cytując papieża Franciszka, powrócił do pytania o tożsamość: “Kim jestem?”, ale uczynił to z perspektywy misji i służby, zastępując je innym: “Dla kogo jestem?”.

Pierluigi Dovis, na bazie swojego doświadczenia związanego z “Caritas”, mówił o roli świeckich na polu  zaangażowania społecznego, realizowanej w komplementarności z czysto duchową i religijną posługą osób konsekrowanych. Następnie zachęcił wszystkich świeckich, aby byli “świadomymi mieszkańcami” przestrzeni “profanum” (łac. etymologia: “poza świątynią”), robiąc to w “stylu swojej obecności”.

Na koniec ks. Attard przeanalizował obecną sytuację świeckich w Kościele w świetle drogi eklezjalnej przebytej od Soboru Watykańskiego II i “przechodzącej” przez Christifideles laici (Jan Paweł II, 1988) i Evangelii gaudium (Franciszek, 2013), omawiając cechy tożsamości, perspektywy, zakresy odpowiedzialności i wyzwania, które Kościół przypisuje świeckim.  

Aby pogłębić to szerokie pole refleksji, jakie otworzył panel dyskusyjny, po projekcji filmiku prezentującego apostolat Sióstr św. Michała Archanioła (CSSMA), prelegenci byli do dyspozycji uczestników i gotowi na ewentualne małe debaty dotyczące poruszanych kwestii.

• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
•  

Tweet