Spotkanie w tym dniu, który był raczej chłodny, rozpoczęło się modlitwą Mapuczów na “Cerro de la Cruz” 500-lecia, przy drodze krajowej nr 22. Następnie, o godz. 9.00, rozpoczęła się pielgrzymka. Po dwugodzinnym pielgrzymowaniu wielka grupa ludzi dotarła do “Parque Ceferiniano” i zaczęła zajmować miejsca przed ołtarzem ustawionym na zewnątrz, przed świątynią, gdzie odprawiana została Msza św.
Bp Esteban Laxague, salezjanin, biskup Viedmy, bp Fernando Croxatto, biskup Neuquén, i bp Alejandro Pablo Benna, biskup Alto Valle del Río Negro, wzięli udział w tej 52. pielgrzymce, która odbywała się pod hasłem: “Zefiryn, Samarytanin życia”. Obecny był również ks. Darío Perera, przełożony inspektorii Argentyny Południowej (ARS). Uczestniczyli w niej także księża z różnych innych miast Patagonii (wielu z nich to salezjanie), a także inni z pozostałych części kraju.
Właściwie uroczystości rozpoczęły się już w piątek, 26 sierpnia, w dniu liturgicznego wspomnienia Zefiryna Namuncurá, od Mszy św., w której uczestniczyli pielgrzymi przybywający na rowerach, konno, na motocyklach i samochodami. W sobotę 27 sierpnia, na każdej Mszy św. udzielono pielgrzymom specjalnego błogosławieństwa. Następnie odbyło się szereg spotkań z udziałem przybyłej do sanktuarium młodzieży. O zmroku miał miejsce sugestywny moment modlitwy przy ognisku, rozpalonym przed kapliczką. Sobotnie spotkanie zakończyło się hymn dedykowanym ziemi w wykonaniu młodzieży z “Chimpay Sports Center”.
Kim był Zefiryn Namuncurá?
Zefiryn Namuncurá urodził się 26 sierpnia 1886 roku w Chimpay, nad brzegiem Rio Negro, w Patagonii (Argentyna). Został ochrzczony 24 grudnia 1888 roku przez salezjańskiego misjonarza ks. Domenico Milanesio. Ojciec Zefiryna, Manuel, ostatni wielki “kacyk” plemion indiańskich z Araukanii, musiał poddać się trzy lata wcześniej wojskom Republiki Argentyńskiej. W wieku jedenastu lat ojciec Manuel wysłał Zefiryna na naukę do Buenos Aires, do salezjańskiej szkoły “Piusa IX” z internatem. Zefiryn chciał się uczyć, by następnie powrócić do domu i bycia użytecznym dla swojej ludności. Rodzinna atmosfera panująca w salezjańskiej szkole sprawiła, że zakochał się w Księdzu Bosko. Zefiryn był zdolnym i pobożnym młodzieńcem: nauczył się języka kastylijskiego i uczęszczał na lekcje katechizmu. Na początku 1902 roku zachorował jednak na gruźlicę i bp Cagliero wysłał go do Viedmy w nadziei, że wyzdrowieje. Potem, w 1904 roku, został wysłany do Włoch, aby kontynuować studia w klimacie, który wydawał się lepiej dostosowany do jego zdrowia. We Włoszech Zefiryn poznał ks. Michała Rua i papieża Piusa X. Uczęszczał do szkoły w Turynie, a później do salezjańskiego instytutu w Villa Sora, we Frascati. Jednak gruźlica wybuchła z całą mocą i zmarł w Rzymie w szpitalu bonifratrów Fatebenefratelli na wyspie Tiberina 11 maja 1905 roku. Towarzyszył mu przez ten czas biskup Cagliero. Z upływem lat sława jego świętości wydała owoc w postaci beatyfikacji. 11 listopada 2007 roku został beatyfikowany w Chimpay, w miejscu swojego urodzenia.
https://www.infoans.org/pl/component/k2/item/16077#sigProIdb145eee735
