Prekursorem dzisiejszego oratorium „Michele Rua” był ośrodek rekreacyjny „Mamma Margherita Bosco”, powstały w czasie I wojny światowej, kilkaset metrów od miejsca, gdzie obecnie znajduje się oratorium. Ówczesny przełożony generalny, ks. Paweł Albera, oddelegował jednego z salezjanów, ks. Ugo Lunatiego, do nadzorowania prac i zajęć, które by prowadzone w pełnym salezjańskim stylu, w czym pomagały również córki Maryi Wspomożycielki i wielu świeckich.
Ze względu na stale rosnącą liczbę dzieci i ciasnotę tego pierwszego pomieszczenia, zadecydowano o przeniesieniu i rozbudowie struktury. W 1921 r. położono kamień węgielny pod budowę nowego oratorium, a dzięki wsparciu wielu dobroczyńców - w tym ówczesnego papieża Benedykta XV – prace zostały wkrótce zakończone i w lipcu 1922 r. oratorium znalazło nową siedzibę przy via Paisiello, która oficjalnie została dedykowana pierwszemu następcy Księdza Bosko – ks. Michałowi Rua.
„Diametralnie zmieniło się życie oratoryjne. Tutaj (przy ul. Paisiello) znajdował się piękny kościół, podwórze i wiele pomieszczeń, które były zajmowane przez różne sekcje, odpowiednio do kategorii wiekowych oratorian” – czytamy w Kronice z tamtych czasów.
W związku z tą doniosłą rocznicą ks. Stefano Mondin, dyrektor dzieła salezjańskiego, powiedział: “100 lat historii to wielkie osiągnięcie, zwłaszcza jeśli przyjmiemy, że żyjemy w kulturze prowizoryczności i indywidualizmu. Za tym Stuleciem historii stoi wielu ludzi, wiele poświęcenia, wiele oddania dla terytorium, które tworzą konkretni ludzie, którym trzeba było dostarczyć konkretnych odpowiedzi i wskazać drogę, która pozwalała nadać sens ich życiu. Było to 100 lat historii salezjańskiej, poświęcenia się ubogiej młodzieży, rodzinom, imigrantom… tym wszystkim, których udało się pozyskać duchowością salezjańską. Jest to także 100 lat, w czasie których nie zabrakło błogosławieństwa Pana”.
Minęło stulecie, odkąd trafna intuicja pierwszych spadkobierców Księdza Bosko doprowadziła do powstania tej wielkiej struktury na przedmieściu, zbudowanej w czasie, kiedy były tu gospodarstwa i obszary wiejskie… Dziś wszystko wokół się zmieniło, ale z pewnością nie zatrzymał się codzienny gwar setek dzieci i nastolatków „sympatycznie hałaśliwych”, którzy uczęszczają do szkół i spotykają się na podwórzu “Michele Rua”.
Wśród inicjatyw zaplanowanych z okazji tego stulecia, zapoczątkowanych po oficjalnym otwarciu obchodów w dniu 30 stycznia, na uwagę zasługują:
- zbiór “100 opowiadań”, zebranych przez uczniów i byłych wychowanków dzieła, a następnie dzielenie się nimi w sieciach społecznościowych oratorium; mowa tu o różnych historiach, anegdotach i wspomnieniach związanych z przeszłością;
- wystawa fotograficzna poświęcona stuleciu życia tego domu, która zostanie otwarta 30 kwietnia;
- święto wspólnoty z udziałem wikariusza Przełożonego Generalnego, ks. Stefano Martoglio, i burmistrzem miasta w dniu 8 maja;
- święto wspólnoty w dniach 1-2 października z udziałem Przełożonego Generalnego ks. Ángela Fernándeza Artime;
- zamknięcie obchodów stulecia w rocznicę powstania salezjańskiego Oratorium na Valdocco, w dniu 8 grudnia.
Więcej informacji na stronie: www.michelerua.it/
https://www.infoans.org/pl/component/k2/item/14707-wlochy-100-lat-oratorium-michele-rua-w-turynie#sigProIdec2fd3d526