Oto dalsza treść jego przesłania:
“Dzisiaj salezjanin misjonarz nie jest tylko tym, który daje, ale przede wszystkim tym, który otrzymuje; nie tylko uczy, ale przede wszystkim uczy się od ludu, któremu służy, a który nie jest jedynie biernym odbiorcą jego wysiłków. Nie jest budowniczym ani nie jest tym, który gromadzi fundusze, ale jest przede wszystkim pokornym i dyksretnym mediatorem, który niczego nie zatrzymuje dla siebie, ale który stara się o podtrzymanie żaru świętości za pomocą ‘łaski jedności’, wspaniałomyślnie się poświecając, aż po wyczerpanie się (por. Fratelli tutti, 284).
Inkulturacja jest powolnym procesem, który nie może być nigdy zrealizowany całkowicie. Obecność misjonarzy w inspektorii wzmacnia inkulturację, ponieważ miejscowi współbracia podzielają perspektywę własnej kultury, jakiej misjonarze nie posiadają, podczas gdy misjonarze oferują perspektywy kultury, które nie są znane miejscowym współbraciom. Istotnie, inspektorii, która składa się jedynie ze współbraci tej samej kultury, grozi mniejsza wrażliwość na wyzwanie związane z międzykulturowością i trudniej jest wyjść poza granice własnego świata kultury. Jednocześnie misjonarz jest otwarty na bogactwo lokalnej kultury, starając się ją zgłębić i lepiej zrozumieć w świetle wiary chrześcijańskiej i charyzmatu salezjańskiego. Dzięki misjonarzom dzisiaj charyzmat Księdza Bosko jest obecny i inkulturowany w 134 krajach.
Salezjanin misjonarz włącza się w kościół lokalny, życie i program wychowawczo-duszpasterski inspektorii, ubogacając je swoimi darami osobistymi, gorliwością apostolską i misyjną wrażliwością. Stąd też jest przeznaczony w definitywny sposób do określonej Inspektorii lub Wizytatorii ( (Konst. 159), nie tylko w tym celu, by odpowiedzieć na zapotrzebowanie związane z personelem, ale przede wszystkim po to, aby przyczyniać się do dialogu międzykulturowego, inkulturacji wiary i charyzmatu oraz uruchomić procesy, które mogą przyczynić się do wzbudzenia nowych miejscowych powołań.
Zobowiązuje się do współpracy ze świeckimi, wolontariuszami misyjnymi i innymi członkami Rodziny Salezjańskiej, promując prawdziwą wymianę darów i wartości, zgodnie ze specyficznymi powołaniami i formami życia każdej grupy. W podeszłym wieku kontynuuje swoją pracę misyjną, dzieląc się przyjaźnią i mądrością, modlitwą i przykładem życia. Misjonarz aż do ostatniego tchnienia oddaje się powierzonemu mu ludowi: pogrzeb na ziemi misyjnej przypieczętowuje tę miłość.
Oczywiście, współcześni salezjanie misjonarze muszą odznaczać się gorliwością i odwagą św. Jana Cagliero i naszych pierwszych misjonarzy, ale musi temu towarzyszyć odnowiona mentalność misyjna i potrzebny jest nowy profil misjonarza!”.
Pytania do refleksji i dzielenia się:
Jaki jest twój profil salezjanina misjonarza?
Czy kiedykolwiek zastanawiałeś się nad potrzebą lepszej inkulturacji naszego charyzmatu salezjańskiego, zarówno gdy chodzi o miejscowych salezjanów, jak i ekspatriantów?
