Gdy zaś chodzi o obrady kapitulne, wciąż Słowo Boże stanowi “serce” każdego dnia: słowa i czyny, które są udziałem gości weselnych w Kanie, stanowią światło we wspólnych poszukiwaniach i rozeznawaniu codziennych wyborów i odpowiedzi dotyczących życia i wiary w “sercu” współczesności.
Po dniach obrad, które dotyczyły pierwszej grupy roboczej przedstawionej w dokumencie roboczym: “Wspólnoty powołaniowe: ‘Tak’, które się odnawia w czasie”, siostry kapitulne rozpoczęły w tym tygodniu refleksję i studium nad drugą grupą tematyczną: “Wspólnoty synodalne. Styl synodalny jak w Mornese” (J 2,3-10).
W prace dotyczące tej grupy tematycznej wprowadziła siostra Martha Riccioli, przełożona inspektorii argentyńskiej pw. św. Franciszka Ksawerego (ABB), która, po przeanalizowaniu biblijnej dynamiki, która towarzyszyła działaniom Maryi i Jezusa, zachęciła siostry kapitulne do “budowania wspólnot integracyjnych, stojących pod znakiem relacji międzypokoleniowych, międzykulturowych, a nawet międzyzgromadzeniowych. Te relacje w swojej różnorodności stanowią cenną okazję do praktykowania pedagogiki przyjmowania i słuchania, sprzyjającej dowartościowaniu tego, co odmienne, zawsze jako bogactwa”.
Następnie mówczyni zatrzymała się na zachowaniu Maryi w Kanie, uwypuklając jest postawę bliskości: “Maryja promuje relacje znaczone miłością, czyniąc to poprzez kontakt i dialog, budząc do życia troskę i współzależność. Stwarza środowisko interakcji, komunikacji; Jej słowo otwarte na dialog stanowi początek i zaproszenie do zmiany sytuacji. Sprawia, że wszystkie osoby współdziałają w ramach sieci więzi, co rodzi pogodną i radosną atmosferę, którą się oddycha i której się smakuje. W Mornese Maín wytwarza tego szczególnego ducha rodziny, który staje się paradygmatem, modelem i „nowym stylem życia”, zdolnym do włączenia wszystkich członków wspólnoty”.
Po pewnym czasie studium osobistego, ta refleksja związana z każdą z grup tematycznych, przeprowadzona zarówno na poziomie osobistym, jak i na modlitwie, staje się potem przedmiotem dzielenia w ramach komisji i podkomisji, czemu stale towarzyszą trzy przewodnie kryteria rozeznania wspólnotowego: rozpoznać, zinterpretować, wybrać.
Pracom w komisjach i podkomisjach towarzyszy doświadczenie dzielenia się, słuchania i konstruktywnego dialogu oraz wspólnego myślenia i rozeznawania.
Potem, na forum ogólnym, są przedstawiane podsumowania tych prac, po czym odbywa się dialog, w czasie którego ma miejsce zgłębienie i dzielenie się tymi doświadczeniamia ukierunkowanymi na wzmocnienie poczucia bycia wspólnotami synodalnymi w drodze.
Źródło: CGFMA.net
