Projekt rozpoczął się w 2018 roku i został podjęty w celu zapewnienia młodym ludziom z urazami rdzenia kręgowego fizycznej niezależności i wzmocnienia poczucia własnej wartości, którego potrzebują, aby aktywnie uczestniczyć w życiu społeczeństwa. W tym celu centrum zostanie wyposażone w najnowocześniejsze technologie i innowacyjne urządzenia. W ciągu pierwszych czterech lat ośrodek ma leczyć 500 pacjentów z urazami rdzenia kręgowego, głównie chłopców i starszą młodzież w wieku od 12 do 35 lat, którzy żyją w ubóstwie i znajdują się w bardzo trudnej sytuacji.
“Centrum Leczenia Urazów Rdzenia Kręgowego w Ameryce Łacińskiej zapewni młodym ludziom z tymi problemami dostęp do leczenia i rehabilitacji, których potrzebują – powiedział ks. Gus Baek, szef Prokury Misyjnej “Salesian Missions”. Istotnie, integracja edukacyjna i wspólnotowa młodych ludzi niepełnosprawnych fizycznie jest od kilku lat celem zaangażowania salezjańskich misjonarzy w Meksyku, którzy pomagają młodym niepełnosprawnym w dostępie do odpowiedniej edukacji i wykształcenia”.
Osoby poruszające się na wózkach inwalidzkich w Meksyku mają trudności z samodzielnym przechodzeniem przez ulice miasta. Drogi mają różne krytyczne punkty i brakuje wind i innych środków dostępu w transporcie publicznym iw miejscu pracy. Osoby z urazami rdzenia kręgowego walczą więc o lepsze życie.
Dopiero w 1999 roku osoby niepełnosprawne uzyskały dostęp do pełnej opieki zdrowotnej w Meksyku. Według międzynarodowego centrum informacyjnego „Global Disability Rights Now”, 4,16 miliona ludzi w Meksyku ma niepełnosprawność ruchową, a ta część populacji pozostaje zmarginalizowana i doświadcza w znacznie dotkliwszy sposób ubóstwa i bezrobocia niż osoby sprawne.
Urazy rdzenia kręgowego wymagają wysokiego stopnia specjalistycznej opieki i rehabilitacji, aby pomóc pacjentom odzyskać siły po urazie i przystosować się do radykalnie nowego sposobu życia na wózku inwalidzkim. Większość szpitali w Meksyku nie jest przystosowana do zapewnienia takiego poziomu indywidualnej opieki. Oprócz rehabilitacji fizycznej i pomocy psychologicznej pacjenci muszą nauczyć się nowych technik radzenia sobie w codziennych sytuacjach. Ponadto zarówno pacjenci, jak i rodziny muszą być edukowane w zakresie środków zapobiegawczych, aby uniknąć potencjalnie zagrażających życiu powikłań związanych z siedzącym trybem życia.
