Myśl przewodnia tej ważnej rocznicy oscyluje, jak zaznacza ks. Wiesław, wokół trzech terminów: wdzięczność, odnowa i powrót do młodzieży. “Jesteśmy wdzięczni całym pokoleniom świeckich i dobroczyńców, władzom cywilnym i kościelnym oraz całej Rodznie Salezjańskiej, którzy wspierali to dzieło” – powiedział ks. Wiesław. “Jeszcze bardziej od tych wydarzeń, które zamierzamy zorganizować, chodzi o ponowne odkrycie naszej zasadniczej tożsamości w kontekście tego jubileuszu, które chce być formą naszego podziękowania. Chodzi również o odnowę: chcemy odnowić naszą wierność Księdzu Bosko, ale również odnowić na samych, aby lepiej odpowiedzieć na wyzwania związane ze współczesną młodzieżą, także w obecnym czasie pandemii. I wreszcie – chodzi o powrót do młodzieży: naprawdę chcemy powrócić do ludzi młodych. Ten jubileusz jest środkiem, by bardziej zbliżyć się do młodzieży, ponieważ odczuwamy wielką odpowiedzialność tutaj w Perugii; będzie też okazją, by ocenić, czy nasza obecność i nasze działania rzeczywiście służą młodzieży najuboższej. Istotnie, istnieje wielkie ubóstwo moralne, dotyczące wartości i duchowe”.

Obecność salezjańska w Perugii miała trzy etapy. Pierwszy rozpoczął się jeszcze przed przybyciem salezjanów do Perugii, bo w 1915 roku w tym mieście już istniała grupa salezjanów współpracowników. “Ich wielką zasługą jest to, że przygotowali to przybycie salezjanów do miasta” – podkreśla ks. Dec. “Byli zawsze obecni w dziele salezjańskim, a cechowała ich wysoka jakość chryzmatyczna. Kładli duży nacisk, aby obecność spadkobierców Księdza Bosko stała się rzeczywistością. Inna wielka praca została wykonana przez byłych wychowanków ze szkół salezjańskich w Gualdo Tadino i Trevi, którzy utworzyli stowarzyszenie w 1920 roku. To oni przyjęli w Perugii pierwszych trzech salezjanów, co miało miejsce 2 października 1922 roku. Drugi etap stał pod znakiem przybycia salezjanów do szkoły Penna Ricci, gdzie byli do 1958 r. Ten koledż wykształcił wiele pokoleń mieszkańców Perugii. Dzięki nim obecność salezjańska w Perugii stawała się coraz bardziej znacząca. Natomiast trzeci etap rozpoczyna się w 1958 roku, kiedy to salezjanie przenieśli się do obecnej siedziby przy ul. Pellini. Znajdują się tam szkoła średnia, boiska sportowe i liceum”.

W 1981 r., dokładnie 40 lat temu, został otwarty ośrodek kształcenia zawodowego. Zostały skompletowane przestrzenie rekreacyjne, powstała nowa sala gimnastyczna. “Polisportiva Don Bosco” zaczęła się coraz lepiej rozwijać, a obecnie liczy około 350 członków. Po zamknięciu szkoły, ta została przekształcona w ośrodek akademicki, z którego dzisiaj korzysta ok. trzydziestu studentów.

“Dzisiaj żywimy wielkie pragnienie, by nadal być wśród młodzieży i zdajemy sobie sprawę z tego, że musimy przemodelować naszą propozycję edukacyjną, aby dotrzeć do nich” – mówi dalej ks. Wiesław. “Stajemy w obliczu świata, który w ciągu niewielu miesięcy całkowicie się zmienił. Już pracujemy, spotykając się z przedstawicielami różnych instytucji, nad ewentualną propozycją, z jaką moglibyśmy zaproponować miastu. Sytuacja ta to sprzyjający moment, aby poświęcić czas i energię na poważną refleksję nad przyszłością naszej propozycji edukacyjnej dla młodzieży w Perugii”.

Źródło: Perugia Today 

• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
•  

Tweet