Kontakt obu chłopców z “DBAI” w Salem rozpoczął się w 2006 roku, kiedy to w czasie akcji pomocy w ramach salezjańskiej inicjatywy Childline, pracownicy z wydziału ds. pracujących dzieci i opiekunowie społeczni odkryli, że na terenie Andipatti Panangadu ponad 30 dzieci pracuje przy produkcji srebrnych obrączek. Wśród nich znajdowali się również Kumar i Rajkumar.
Pierwszym krokiem ich resocjalizacji było przyjęcie ich do ośrodka “DBAI”, od razu też poszukiwano informacji o tych dwóch braciszkach. Nie byli w stanie przypomnieć sobie swoich rodziców ani nie wiedzieli, gdzie ci obecnie przebywają.
“DBAI” w Salem, który to ośrodek od wielu lat zapewnia opiekę i ochronę setkom dzieci ulicy i sierotom, zapewniając im resocjalizację i przywracając radość, otoczył również opieką i ochroną Kumara i Rajkumara. Skierował obu braci do szkoły podstawowej w Vinayagampatti. Następnie ci kontynuowali swoją naukę, aż po uzyskanie dyplomu po ukończenie 10. roku szkoły średniej. Ubiegłego roku Rajkumar został przyjęty do Politechniki “Pastor Lenssen” w Kuthenkuzhy, zaś Kumar, po odbyciu innych kursów zawodowych, zaczął pracować w przedsiębiorstwie “Hyundai’ w Chennai.
Podczas gdy ci chłopcy uczyli się i wzrastali, ekipa Childline kontynuowała swoje poszukiwania. Te próby podejmowała sześciokrotnie i chłopcy już byli znużeni tą ciągłą odpowiedzią, że nie udało się nic znaleźć. Ale od października te poszukiwania nabrały jeszcze większego rozmachu z inicjatywy samego dyrektora “DBAI”, ks. Casmira Raja, a także osoby wyznaczonej przez niego do tych poszukiwań, pana Karthicka.
Zaczęto od właściciela warsztatów, gdzie pracowali chłopcy, pana Selvama, a potem, za pośrednictwem wielu innych osób udało się w końcu dotrzeć do rodziny tych chłopców. Okazało się, że ojciec, który powierzył ich panu Selvamie, ponieważ nie był w stanie ich utrzymać, już nie żył. Jednak ich matka, starsza siostra i wujostwo żyli, stąd też obaj bracia chcieli się z nimi spotkać.
W związku z tym zorganizowano ich spotkanie, co miało miejsce 29 października w pomieszczeniach “DBAI” w obecności odpowiedzialnej za dystrykt ds. ochrony nieletnich, pani Umy Maheswari, a także ks. Raja oraz innych przedstawicieli władz lokalnych, jak również innych osób zaangażowanych w poszukiwanie rodziny obu braci. To dzięki nim, po 18 latach, Kumar i Rajkumar mogli się w końcu spotkać ze swoją rodziną.
