Pierwsze spotkanie, adresowane do osób niepełnosprawnych, które odbyło się w salezjańskim ośrodku w Rukago, odbyło się tego lata. Przy tej okazji ks. proboszcz Benjamin Gahungu powiedział, że niepełnosprawność w naszym społeczeństwie jest pewnego rodzaju bogactwem, które nie może być ukryte z powodu strachu. A poza tym stwierdził: “Parafia przygotowuje się do tego, by zapewnić wam kształcenie zawodowe, byście w ten sposób mogli być samodzielni. Macie wiele umiejętności i talentów, które pomożemy wam odkryć i rozwinąć, abyście mogli pokonać wasze ubóstwo. Naszym obowiązkiem jest zachęcić was do tego, zapewnić wam edukację i towarzyszyć wam”.
Po tej wypowiedzi był moment na pytania i odpowiedzi, który zachęcił obecnych do otwarcia swoich serc. A potem, w ramach rozmów indywidualnych ks. proboszcz mógł wysłuchać zwierzeń tych, którzy cierpieli nie tylko z powodu ograniczeń fizycznych, ale także z powodu opinii innych i izolacji, co zachodzi czasem również w rodzinie. Korzystając z okaji, starał się ich pocieszyć, zachęcić, a także wyspowiadać, gdy ktoś z nich odczuwał taką potrzebę.
W czasie tego spotkania same osoby niepełnosprawne przedstawiły ks. Gahungu liczne propozycje, które teraz, chociaż powoli, są realizowane.
Istotnie, ekonom wspólnoty, ks. Raphaël Katanga, i siostra Claudette Habarugira, która jest odpowiedzialna za parafialną “Caritas”, pozostają w stałym kontakcie ze swoimi podopiecznymi. Wspólnota z Rukago i członkowie Rady parafialnej zastanawiają się wspólnie nad sposobem odpowiedzi na ich potrzeby. Właśnie wspomniana wspólnota, ośrodek animacji wszystkich działań parafii, zaczęła poszukiwać funduszy, za które będzie można nabyć maszyny do szycia i inne urządzenia do wykorzystania w szkoleniu zawodowym osób niepełnosprawnych.
Kurs szkolenia zawodowego zakończy się otrzymaniem odpowiedniego certyfikatu potwierdzającego uzyskane kwalifikacje, jak również będzie istnieć możliwość jego kontynuowania w innych miejscach, tak by można było spełnić konieczne wymogi bezpieczeństwa.
Ponieważ głównym celem tej nowej formy apostolatu jest integracja społeczna osób niepełnosprawnych, wspólnota salezjańska nie ogranicza się jedynie do przeprowadzenia kursu szkolenia zawodowego, ale w czasie weekendów prowadzi dla nich zajęcia rekreacyjne, sportowe i kulturalne, które pomagają niepełnosprawnym wzmocnić poczucie własnej wartości, budować tożsamość, zadbać o zdrowie fizyczne i psychiczne.
