Z tej okazji bp Giovanni Checchinato, biskup San Severo (Foggia) zakomunikował: “Powodem do radości jest informacja, że syn naszej ziemi zmierza w kierunku oficjalnego uznania przez Kościół jego cnót i jego sławy świętości. Tę radość dopełnia myśl o owocnym i niestrudzonym życiu sługi Bożego, który prawdziwie umiał wykorzystać te dary, jakie otrzymał od Boga, przede wszystkim troszcząc się o dusze oraz okazując stałe zainteresowanie i troskę o sprawy społeczne związane z jego ziemią. Istotnie, z pasją angażował się i chętnie służył braciom i siostrom pod każdym względem, zwłaszcza najbardziej potrzebującym. Ks. Felice nie przestaje przemawiać do ludzi naszej ziemi i naszej kochanej diecezji, przypominając nam, że tylko kochając mężczyzn i kobiety naszego czasu i naszej ziemi, można prawdziwie i rzeczywiście kochać Boga”.
Sługa Boży Felice Canelli urodził się 14 października 1880 r. w skrajnym ubóstwie. Młoda mama, która została wdową, podjęła się wychowania swoich dzieci, zawierzając je Bożej Opatrzności. Felice marzy o zostaniu księdzem, ale jest biedny. Pomaga mu w tym materialnie i duchowo ks. kanonik Luigi Giuliani. Wstępuje do seminarium, w którym przebywa od 1892 do 1903 roku, gdzie jest formowany w duchu Rerum Novarum Leona XIII.
6 czerwca 1903 r. diakon Felice został wyświęcony na kapłana. W 1905 roku, kiedy do San Severo przybyli duchowi synowie Księdza Bosko, ks. Canelli w swoim duszpasterstwie postawił na miłość do młodzieży i prostego ludu, pozostając wiernym synem Księdza Bosko do końca. W latach 1909-1927 był rektorem “Sant’Antonio Abate” i wraz z byłymi wychowankami salezjańskimi z “Koła Księdza Bosko” założył Akcję Katolicką. Z żeńskiej sekcji Akcji Katolickiej zrodziły się “Dame della San Vincenzo”, aby ewangeliczna miłość mogła się wszędzie szerzyć.
W 1927 r. został mianowany proboszczem parafii pw. Świętego Krzyża, znajdującej się na skrajnej peryferii, gdzie pozostał do śmierci. Kierując się Pawłową dewizą: “Omnibus omnia”, jest blisko ubogich, by prowadzić ich do Boga i promować ich godność. Aby odpowiedzieć na różne formy ubóstwa, które dały znać o sobie w czasie II wojny światowej, wzmacnia działalność charytatywną i opiekuńczą w diecezji i parafii. Ks. Canelli, całkowicie pochłonięty miłością do Boga, odzwierciedloną w ukochaniu dusz, umiera 23 listopada 1977 r., z otwartymi i wniesionemu ku Niebu rękoma i z modlitwą “Chwała” na ustach i w sercu.
https://www.infoans.org/pl/component/k2/item/11311#sigProId420a077aa4
